شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي استعداديابي ورزش جودو در ايران

هدف از انجام پژوهش حاضر شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي استعداديابي ورزش جودو در ايران بود. روش انجام پژوهش، آميخته (در بخش كيفي، روش دلفي كلاسيك تعديل‌شده و در بخش كمي، توصيفي - تحليلي) بود. جامعه آماري در بخش كيفي مسئولان و اعضاي كميته‌هاي فدراسيون، مربيان تيم‌هاي ملي و تعدادي از اساتيد استعداديابي ورزشي (تعداد = 30) و در بخش كمي، اعضاي فدراسيون، مربيان و ورزشكاران تيم ملي، مسئولان هيئت‌ها، كارشناسان و اساتيد دانشگاه (تعداد = 105) بودند. نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند و دردسترس انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها در بخش كيفي، مصاحبه و در بخش كمي، پرسش‌نامه پژوهشگرساخته بود. روايي پرسش‌نامه با نظر 12 نفر از اساتيد مديريت ورزشي تأييد شد. پايايي پرسش‌نامه نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ (0.79 = α) به‌دست آمد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (فراواني‌ها و رسم جداول) و استنباطي (تحليل عامل اكتشافي و آزمون فريدمن) به‌ كمك نرم‌افزار اس.پي.اس.اس. نسخه 20 انجام شد و نيز تحليل عامل تأييدي به كمك نرم‌افزار ليزرل نسخه 8.5 انجام گرفت. براساس نتايج، شاخص‌هاي استعداديابي جودو به‌ترتيب اولويت عبارت بودند از: ويژگي‌هاي مهارتي، جسماني و فيزيولوژيك، پيكرسنجي و روان‌شناختي. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، مسئولان فدراسيون بايد به شاخص‌هاي استعداديابي مختص به ورزش جودو توجه ويژه كنند. بدون‌ترديد، نگاه علمي به فرايند استعداديابي مي‌تواند در راه اعتلاي ورزش جودو ايران ازطريق كسب موفقيت ورزشكاران در مسابقات و رويدادهاي ورزشي جودو مفيد واقع شود.