الگوي ورزش سالمندي ايران: رويكرد داده‌بنياد

افزايش شمار سالمندان در ايران موجب توجه به موضوع‌هايي جديد درباره آن‌ها شده است. ازآنجايي‌كه ناتوانايي‌هاي دوره سالمندي با افزايش سن شايع‌تر مي‌شود، در اين شرايط نقش ورزش در حفظ و بهبود سلامت سالمندان و شور و نشاط اجتماعي پررنگ مي‌گردد. پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي ورزش سالمندي ايران انجام شده است. اين پژوهش در چهارچوب رويكرد كيفي و با به‌كارگيري روش پژوهش داده‌بنياد انجام شده است. شركت‌كنندگان در اين پژوهش متخصصان و صاحب‌نظران مديريت ورزشي، پيشكسوتان ورزشي، اعضاي هيئت‌علمي (گروه‌هاي علوم ورزشي، روان‌شناسي، جامعه‌شناسي، مددكاري و پرستاري) و همچنين، مسئولان ادارات درگير در سالمندي اعم از بهداشت، بهزيستي و سازمان امور اجتماعي شهرداري اصفهان بودند كه به‌صورت نمونه‌گيري هدفمند و نظري براي مصاحبه نيمه‌ساختاريافته انتخاب شدند. مصاحبه‌ها تا مرحله اشباع نظري ادامه يافتند.داده‌ها هم‌زمان با جمع‌آوري اطلاعات با استفاده از روش استراس و كوربين تحليل شدند. اعتبار داده‌ها براساس معيارهاي پيشنهاديلينكولن و گوبا تأييد شد. نتايج نشان داد كه 276 گزاره مفهومي اوليه با 11 مقوله اصلي و 50 مقوله فرعي درقالب ابعاد شش‌گانه مدل پارادايمي شامل موجبات علّي (سه مقوله)، پديده اصلي (يك مقوله)، راهبرد (دو مقوله)، ويژگي‌هاي زمينه‌اي (دو مقوله)، شرايط محيطي (دو مقوله) و پيامد (يك مقوله)، الگوي ورزش سالمندي ايران را تشكيل دادند. يكپارچه‌سازي مقوله‌ها برمبناي روابط موجود بين آن‌‌‌ها حول محور ورزش سالمندي ايران، شكل‌دهنده مدل پارادايمي است كه الگوي مديران درگير در امور سالمندان را منعكس مي‌كند.