اثر تحريم بر تجارت ايران و شركاي عمده تجاري و پيش‌بيني روند تجارت در صنعت ورزش

صادرات و واردات ابزاري مهم براي كشورهاي درحال‌توسعه به‌شمار مي‌روند تا از اين طريق درآمدهاي ارزي كسب كنند. هدف اصلي اين مقاله، بررسي اثر تحريم‌هاي اقتصادي بر تجارت دوجانبه ايران با شركاي عمده تجاري در اين صنعت شامل كشورهاي چين، تركيه، فنلاند، عربستان، ژاپن، فرانسه، آذربايجان، روسيه، قزاقستان و قرقيزستان بود و همچنين، بررسي وضعيت اقتصاد ايران در دوران پساتحريم بود. براي بررسي از مدل جاذبه و داده‌هاي تركيبي استفاده شد. داده ها براساس اطلاعات بازه زماني سال‌هاي 1371 تا 1391 بودند و از گمرك ايران و بانك جهاني گرفته شدند. برايتحليل داده‌ها از نرم‌افزار استاتا نسخه 12 استفاده شد. نتايج مطالعه نشان داد كهتوليد ناخالص داخلي، متغيرهاي مجازي تحريم‌هاي ضعيف دوره قبل و فعلي و تحريم قوي دوره قبل اثر مثبت بر تراز تجاري داشته‌اند. متغير جمعيت، نرخ ارز، مسافت و متغير مجازي تحريم قوي دوره فعلي اثر منفي بر سهم تجارت ايران با شركاي عمده تجاري داشتند. همچنين، بررسي روند تغييرات سهم تجارت كالا‌هاي ورزشي ايران با شركاي تجاري‌اش با استفاده از روش اي گارچ نشان داد كه تحريم‌هاي ضعيف تأثير بيشتري بر روند تغييرات اين سهم داشتند و اين تغييرات نامتقارن هستند. به‌عبارتي، تحريم‌هاي قوي دوره فعلي اثر منفي بر سهم تجارت شركا داشته‌اند و تحريم‌هاي ضعيف تأثير بيشتري بر پيش‌بيني نوسان‌هاي تجارتي در صنعت موردمطالعه داشته‌اند.