تأثير آموزش درس تفسير موضوعي قرآن كريم به شيوۀ نيازمحور بر تفكر انتقادي دانشجويان دانشگاه ولي عصر(عج) رفسنجان

هدف: هدف اصلي اين تحقيق، بررسي تأثير آموزش درس تفسير موضوعي قرآن كريم به شيوۀ نيازمحور بر تفكر انتقادي دانشجويان دختر دانشگاه ولي عصر رفسنجان بوده است. روش: پژوهش حاضر، تحقيقي شبه‌آزمايشي است كه براي دسترسي به اهداف، از طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با يك گروه استفاده شد. جامعۀ آماري، شامل دانشجويان دختر مقطع كارشناسي دانشگاه ولي عصر رفسنجان در نيمسال دوم 97-96 بودند. نمونه (انتخاب شده) به پرسشنامۀ تفكر انتقادي كاليفرنيا(فرم ب) پاسخ دادند. 180 نفر شرايط ورود به تحقيق را پيدا كردند كه با استفاده از شيوۀ تصادفي ساده، 30 نفر انتخاب شدند. پس از 14 جلسه آموزش درس تفسير به شيوۀ نيازمحور، مجدداً آزمون گرفته شد. تجزيه و تحليل داده‌ها در سطح توصيفي و استنباطي انجام گرفته است. يافته‌ها: بين نتايج پيش‌آزمون و پس‌آزمون به لحاظ ميانگين نمرات خرده‌مقياسهاي تفكر انتقادي و تفكر انتقادي، قبل و بعد از آموزش تفاوت معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: شيوۀ مناسب تدريس و محتواي مناسب، از عوامل مهم تأثيرگذار بر رشد مهارتهاي تفكر انتقادي است. ارائۀ درس تفسير موضوعي قرآن كريم به شيوۀ نيازمحور، تأثير معناداري بر افزايش مهارتهاي تفكر انتقادي دانشجويان دارد.