اثربخشي مداخله آموزشي – رواني گروهي بر سطح افسردگي، اضطراب و استرس تجربه شده خانواده‌هاي بيماران مبتلا به اختلالات دوقطبي

زمينه و هدف: مراقبين خانوادگي بيماران رواني در واقع ستون فقرات سيستم مراقبت‌هاي بهداشتي– درماني بوده و مراقبت از بيمار مبتلا به اختلال رواني مسؤوليتي است كه فشار و استرس زيادي براي اعضاي خانواده به همراه دارد. هدف مطالعه حاضر بررسي اثربخشي مداخلات آموزشي رواني گروهي بر ميزان افسردگي، اضطراب و فشار تجربه شده (استرس) در خانواده‌هاي بيماران مبتلا به اختلالات دوقطبي بود. مواد و روشها: اين پژوهش يك طرح نيمه‌آزمايشي با گروه كنترل و گمارش تصادفي بود. در اين پژوهش، شش نفر به عنوان گروه آزمايشي و نه نفر به عنوان گروه كنترل شركت داشتند. كليه شركت‌كنندگان كه اعضاي خانواده بيماران مبتلا به اختلالات دوقطبي را تشكيل مي‌دادند كه در سال 1390 در بيمارستان روان‌پزشكي ابن‌سيناي بستري بودند. آزمودني‌ها پرسش‌نامه‌هاي فشار رواني مراقب، افسردگي بك و اضطراب بك را تكميل نمودند. گروه آزمايش به مدت دوازده جلسه در جلسات مداخلات آموزشي رواني گروهي شركت داشتند، ولي گروه كنترل در اين مدت هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكردند. هم‌چنين به منظور تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه دو گروه به طور معني‌داري از نظر افسردگي، اضطراب و فشار رواني متفاوت هستند. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه مداخلات آموزشي رواني گروهي مي‌تواند شدت فشار مراقب، اضطراب و افسردگي را كاهش دهد.