بررسي اثر ذرات گردوغبار كمتر از 5/2 ميكرون بر سلامتي در شهر اصفهان

طرح مسئله: آلودگي هواي ناشي از ذرات معلق كمتر از 2.5 ميكرون به دليل تركيب ويژه و ابعاد ذرات، يكي از مهم‌ترين مخاطراتي است كه سلامتي انسان را در شهرهاي بزرگ ازجمله اصفهان تهديد مي‌كند. هدف: هدف اين پژوهش، پايش و بررسي رخداد آلودگي منتسب به ذرات كمتر از 2.5 ميكرون در شهر اصفهان به‌منظور ايجاد زمينه مناسب براي مقابله با آثار آن در اين شهر است. روش: در پژوهش حاضر روش‌هاي آماري خودهمبستگي و آزمون دوربين واتسون براي بررسي رفتار و تغييرات زماني ذرات گردوغبار كمتر از 2.5 ميكرون به كار رفته است. براي اين منظور از آمار روزانه ذرات معلق كمتر از 2.5 ميكرون 7 ايستگاه آلوده‌سنجي اصفهان در دوره آماري 95-1391 استفاده شده است. نتايج: براساس يافته‌هاي پژوهش به علت تأثيرپذيري غلظت ذرات معلق از عوامل متعدد كه روند متفاوتي دارند، پيوستگي زماني در ذرات معلق در طول سال وجود ندارد و برازش داده‌ها با مدل نيز نبود خودهمبستگي زماني ذرات معلق و تصادفي‌بودن كامل آن را تأييد مي‌كند. بررسي فراواني روزهاي آلوده در سال 94 و 95 نشان داد روزهايي با شرايط ناسالم براي گروه‌هاي حساس و شرايط بسيار ناسالم به ترتيب حدود 8.7 و 2.7درصد كاهش داشته كه حاكي از بهبود كيفيت هواي اصفهان است. نوآوري: با توجه به اينكه يكي از علل اصلي مرگ‌ومير در شهرهاي آلوده ذرات معلق كمتر از 2.5 ميكرون است، بررسي اين پديده با آمار و اطلاعات مستند و بلندمدت مبتني بر استانداردهاي آلودگي، نوآوري پژوهش حاضر محسوب مي‌شود. بر اين اساس اگرچه از تعداد روزهاي با آلودگي شديد در اصفهان كاسته شده است، ولي روزهاي با آلودگي شديدتر به شرق و شمال شرق اصفهان تغيير مكان داده‌اند كه برنامه‌ريزي براي مقابله را مي‌طلبد.