پيش‌بيني اختلالات رفتاري بروني‌سازي براساس سبك دلبستگي و رابطۀ مادر فرزند در كودكان تيزهوش

پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني اختلالات رفتاري بروني‌سازي براساس سبك دلبستگي و رابطۀ مادر فرزند در كودكان تيزهوش انجام شد. اين پژوهش يك تحقيق همبستگي از نوع مطالعات توصيفي تحليلي بود و به روش پس‌رويدادي اجرا شد. جامعۀ آماري شامل تمامي كودكان تيزهوش دختر و پسر دبستاني شهر تهران در سال تحصيلي 1396-1395 بود كه از بين آن‌ها، نمونه‌اي به حجم 60 نفر به‌شيوۀ در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، شامل پرسشنامۀ سبك مياني دلبستگي هالپرن و كاپنبرگ (2006) و پرسشنامۀ رابطۀ مادر فرزند (1961) و سياهۀ رفتاري كودكان آخنباخ (2001) بود. براي تحليل داده‌ها و به‌منظور پيش‌بيني اختلالات رفتاري بروني‌سازي براساس سبك دلبستگي و رابطۀ مادرفرزند از تحليل رگرسيون چندگانه به صورت همزمان استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي اين موضوع هستند كه ميان حمايت بيش از حد و طرد و سهل‌گيري بيش از حد مادر با بروز اختلالات رفتاري بروني‌سازي شده در فرزندان تيزهوش آن‌ها رابطه‌اي مثبت و معنادار مشاهده شد. همچنين مشخص شد كه رابطۀ مثبت و معناداري ميان وجود سبك دلبستگي آسيب‌ديدۀ ميان مادرفرزند با بروز اختلالات رفتاري بروني‌سازي شده در فرزندان وجود دارد. در نتيجه با تغيير سبك دلبستگي و افزايش تعامل مثبت ميان مادر و فرزند مي‌توان اختلالات رفتاري بروني‌سازي را در كودكان تيزهوش دبستاني كاهش داد.