كاهش آسيب‌هاي هيستوپاتولوژيك آبشش ماهي پرت Cichlasoma synspilum ♀ × Cichlasoma) citrinellum♂) در مواجهه با نانو ذرات نقره محلول در آب از طريق تغذيه با جيره حاوي آستاگزانتين و نمك صفراوي

مطالعه حاضر جهت بررسي اثرات مواجهه با نانو ذرات نقره محلول در آب بر بافت آبشش ماهي پرت و همچنين اثرات جيره حاوي آستاگزانتين و نمك صفراوي در حفاظت از بافت آبشش در مقابل اثرات مخرب نانو نقره انجام گرفت. براي انجام اين مطالعه، 200 قطعه ماهي پرت (ميانگين وزني2/6± 5/25 گرم) در سه تيمار، شامل تيمار شاهد (جيره پايه)، تيمار آستاگزانتين (4 گرم بر كيلوگرم ) و آستاگزانتين- نمك صفراوي (4 گرم بر كيلوگرم و 1200ميلي‌گرم بر كيلوگرم) به مدت 90 روز تغذيه شدند، ماهيان سپس به مدت پنج روز در معرض μg/L250 نانو ذرات نقره محلول در آب قرار گرفتند. ميزان تجمع نقره و بافت‌شناسي آبشش قبل و پس از تنش نانو ذرات نقره موردبررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه پس از مواجهه با نانو ذرات نقره ميزان تجمع نقره در بافت آبشش شاهد به‌صورت معني داري افزايش يافت، ولي اين افزايش در تيمارهاي تغذيه‌شده با آستاگزانتين و نمك صفراوي مشاهده نشد. پس از تنش نانو ذرات نقره آسيب‌هاي همچون هايپرپلازي، هايپرتروفي، حلقه‌اي شدن، ادم، نكروز و همجوشي در بافت آبشش در تمامي تيمارها مشاهده شد، ولي اين شدت آسيب‌ها در ماهيان تغذيه‌شده با جيره حاوي آستاگزانتين و آستاگزانتين- نمك صفراوي در مقايسه با ماهيان گروه شاهد به‌صورت محسوسي كمتر بود. در نهايت مي‌توان گفت كه آستاگزانتين و نمك صفراوي به‌عنوان تركيبات آنتي‌اكسيدان مي‌تواند آسيب‌هاي وارده به آبشش را در مواجهه با نانو ذرات نقره كاهش دهد.