بررسي نقش سروتونين مركزي و گيرنده‌ي 5HT2c آن بر اخذ خوراك جوجه‌هاي ماده نژاد تخمگذار بونس با تزريق درون بطن مغزي (ICV) پاراكلروفنيل‌آلانين و SB242084

تنظيم مصرف خوراك يكي از مهم‌ترين فرآيندهاي مديريتي پرورش دام و طيور است كه توسط عوامل مختلف از جمله ميانجي‌هاي عصبي كنترل مي‌شود. سروتونين يكي از ميانجي‌هاي عصبي مهم و مؤثر در تنظيم رفتارهاي تغذيه‌اي پرندگان مي‌باشد. هدف اين پژوهش، بررسي نقش سروتونين مركزي و گيرنده‌ي 5HT2c آن بر اخذ خوراك جوجه‌هاي ماده نژاد تخمگذار بونس با استفاده از تزريق درون بطن مغزي SB242084 (آنتاگونيست گيرنده 5HT2c سروتونين) و پاراكلروفنيل‌آلانين (تركيب تخليه‌ي كننده سروتونين مغزي) بود. تعداد 33 قطعه جوجه يك روزه پس از عادت‌دهي با شرايط آزمايش به مدت 3 روز، به‌طور تصادفي به 3 گروه آزمايشي (11=n) تقسيم شدند. تيمارهاي آزمايشي شامل گروه شاهد: تزريق درون بطن‌مغزي سرم فيزيولوژي، گروه SB242084: تزريق درون بطن‌مغزي 1.5 ميكروگرم SB242084 و گروه PCPA) parachlorophenylalanine): تزريق درون بطن مغزي 1.5 ميكروگرم پاراكلروفنيل‌آلانين بود. در سن 5 روزگي و پس از سه ساعت محروميت خوراكي، تركيبات مختلف حل شده در سرم فيزيولوژي حاوي رنگ اونس‌بلو به‌صورت ICV (Intracerebroventricular)r به جوجه‌ها تزريق شد. ميزان اخذ خوراك به دو صورت مقدار خوراك مصرف شده و مقدار خوراك مصرفي به صورت درصدي از وزن بدن در زمان‌هاي 30، 60، 120 و 180 دقيقه پس از تزريق ثبت شد. نتايج نشان داد تيمارهاي آزمايشي تاثير معني‌داري بر مصرف خوراك و همچنين خوراك مصرفي بر اساس درصد وزن بدن در هيچ يك از مقاطع زماني پس از تزريق نداشتند (P 0/05). افزون بر اين، ميانگين خوراك مصرف شده نيز طي دوره‌ي آزمايش تحت تأثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت (P 0/05). در كل، نتايج اين پژوهش نشان از عدم تاثيرگذاري سروتونين و گيرنده‌ي اختصاصي 5HT2c آن بر مصرف خوراك جوجه‌هاي 5 روزه نژاد تخمگذار بونس داشت.