پايش بيماري‌هاي نيوكاسل وآنفلوانزاي مرغان بومي در دو اقليم متفاوت استان اصفهان

پرورش مرغ‌بومي اشتغالزا، خوداتكا و تامين كننده بخشي از نياز پروتييني جوامع روستايي و شهري ايران است، به منظور پايش بيماري‌هاي نيوكاسل و آنفلوانزادرمرغان‌بومي، تعداد 900 قطعه جوجه‌بومي 50-45 روزه در60 خانوار روستايي ساكن در يك اقليم گرمخشك (شهرستان‌هاي برخوار و نجف‌آباد) و يك اقليم سردمرطوب (شهرستان‌هاي خوانسار و سميرم) استان اصفهان توزيع و به مدت يكسال بدون انجام واكسيناسيون نگهداري شدند، در هفته‌هاي 8، 20، 32، 44 و56 براي تعيين عيار آنتي‌بادي عليه بيماري‌هاي نيوكاسل وآنفلوانزاي H9N2 به روش (Hemagglutination Inhibition (HI از وريد بالي 15% از پرندگان خون‌گيري شد؛ با تهيه سواب كلواكي و حلقي نيز سروتيپ‌هاي H5 و H7 ويروس آنفلوانزا به روش RTPCR آزمايش شد، طبق نتايج ميانگين يكساله عيار آنتي‌بادي عليه نيوكاسل در شهرستان‌هاي برخوار و نجف‌آباد به ترتيب 4.2 و 6.5 و در شهرستان‌هاي خوانسار و سميرم به ترتيب معادل 5.4 و 5.8 بود. همچنين ميانگين يكساله عيار آنتي‌بادي عليه آنفلوانزا در شهرستان‌هاي برخوار و نجف‌آباد به ترتيب 5.20  و 6.0 و در شهرستان‌هاي خوانسار و سميرم به ترتيب 5.5 و 6.2 بود. در آزمايش ملكولي به روش RT-PCR تمام نمونه‌هاي سواب از نظر H5 و H7 منفي بود. بر اساس ميانگين يكساله عيار‌ها و ضريب تغييرات آنها، ميزان شيوع نيوكاسل و آنفلوانزا در مرغان بومي مستقر در اقليم گرم و خشك بيشتر بود، همچنين ميزان تلفات ناشي از عوامل عفوني و ساير عوامل به ترتيب حدود 9% و 11% بود. لذا با توجه به مقتضيات پرورش مرغ‌ بومي در مناطق روستايي، اعمال مديريت بهداشتي منظم و برنامه پيشگيرانه تلفيقي در مرغان بومي توصيه مي‌شود.