تحليل واژگاني روح، نفس، قلب، فؤاد و صدر در قرآن و بررسي چندگانه يا متحد بودن آنها با تأكيد بر ديدگاه‌هاي علامه طباطبايي، آيت‌الله مصباح يزدي و آيت‌الله جوادي آملي

واژه‌هاي روح، نفس، قلب، فؤاد و صدر در قرآن به ساحت دوم انسان اشاره دارند. نوشتار حاضر به روش توصيفي ـ تحليلي، به بررسي چندگانه يا يكي بودن مشارٌاليه آنها مي‌پردازد و با بررسي نظرات مفسران به‌ويژه علامه طباطبايي، آيت‌الله مصباح يزدي و آيت‌الله جوادي آملي، معياري نو براي تمييز مشارٌاليه آنها ارائه مي‌دهد. حاصل اينكه امر مجرد، پيش از تعلق به بدن، روح و پس از آن نفس ناميده مي‌شود. ميان اين دو و سه واژه قلب، فؤاد و صدر نيز تمايزي احساس مي‌شود. اين سه در كاربرد مطلق، همان معناي نفس يا روح را مي‌رسانند؛ ولي قرين با اوصاف، به مرتبه‌اي از مراتب روح يا نفس انساني اشاره دارند؛ يا اينكه روح و نفس همانند اسامي هستند كه به تمام حقيقت انسان اشاره دارند، ولي قلب و فؤاد و صدر همانند اوصافي هستند كه هرچند با نفس و روح متحدند، به تمام حقيقت انسان اشاره نمي‌كنند.