بررسي توان رقابت هوش مصنوعي با ذهن انسان از منظر قرآن

مسئله امكان رقابت هوش مصنوعي با ذهن انسان سال‌هاست به‌عنوان موضوعي جذاب در فلسفه ذهن مطرح است. از طريق بررسي آيات و استنباط مباني انسان‌شناختي قرآن مي‌توان ميزان مطابقت نظريه هوش مصنوعي را با نگاه كلي مكتب اسلام به انسان مشخص كرد. هدف اين مقاله مقايسه ميان مباني انسان‌شناختي قرآن با اصول كلي نظريه هوش مصنوعي است. بر اساس اين مقايسه روشن مي‌شود ميان نگاهي كه قرآن به ابعاد وجودي انسان، استعدادها و قابليت‌هاي او و معارف ويژه بشري دارد، با رويكرد قوي به نظريه هوش مصنوعي ناسازگاري جدي وجود دارد. قرآن انسان را خليفة‌الله مي‌داند كه به روح او وحي مي‌شود و استعداد رسيدن به مقام قرب الهي را دارد؛ درحالي‌كه نظريه هوش مصنوعي، انسان و ذهن او را تماماً مادي مي‌پندارد و با استناد همه فعاليت‌هاي ذهني به مغز، امكان تقليد تحركات مغزي توسط يك ماشين را كاملاً ممكن مي‌داند.