نسبت نقاشي هايپررئاليسم و دنياي هايپررئاليتي براساس نظريه وانمايي بودريار

هايپررئاليسم سبكي در نقاشي است كه اشاره به تصويري فراتر از واقعيت دارد، تصويري كه تمام توجهش به جزئياتي است كه از توانايي چشم انسان خارج است و بيان كننده زندگي ماشيني و لحظات زندگي روزمره است. مسئله مورد طرح در اين پژوهش فاصله بين واقعيت و دريافت آن را مورد توجه قرار داده كه جزييات در جامعه امروزي ايجاده كرده است و اين فاصله را در قياس با بازنمايي طرح مي‌نمايد؛ فاصله‌اي كه در نگاه انتقادي بودريار در قالب هايپررئاليتي تعريف ميشود. هدف اين پژوهش جستجوي ارتباط و نسبت ميان شيوه‌ي نقاشي هايپررئاليسم با مفهوم هايپررئاليتي از منظر ژان بودريار براساس نظم‌هايش در قالب وانموده مي‌باشد. چهارچوب نظري مقاله بر فرم‌هاي تقابل ميان بازنمايي واقعيت با واقعيت و بر مبناي تطبيق با سطوح نظم‌هاي بودريار كه داراي تقسيم‌بندي‌هايي دوره‌اي مي‌باشد. روش اين مقاله مطالعه اي تحليليتاريخي مي باشد كه داده‌هاي تاريخي در مورد بازنمايي در نقاشي را در بحثي نظري بر اساس چهارچوب نظري دسته‌بندي مي‌نمايد.در اين مسير نمايي تاريخي از دوره‌هاي توسعه بازنمايي تصويري تا نقاشي هايپررئاليستي ارائه شده و اين دوره‌ها در تقابل با تقسيم‌بندي‌هاي سه‌گانه‌ي بودريار (پيشا‌مدرن، مدرن و پسا‌مدرن) قرار مي‌گيرد تا به پاسخي براي سوال محوري مقاله دست يابد: آيا تشابهي ميان بيان فراواقعي نقاشي هايپررئاليسم و دنياي هايپررئاليته وجود دارد؟يافته هاي مقاله به تحليل رفتن تدريجي سوژه و استقلال ابژه در جهاني اشاره دارند كه پايه و اساس آن خود ابژه مي باشد.نتيجه گيري نهايي، با تاييد تشابهات، نشان مي‌دهد كه بازنمايي هايپررئاليستي با بازنمايش حاد حقيقت (هايپررئاليتي) در دوره پسامدرن تطبيق مي يابد.