بررسي تأثير مصرف موضعي روغن آفتابگردان در پيشگيري از عفونت هاي بيمارستاني در نوزادان نارس

مقدمه: يكي از مهم‌ترين علت مرگ نوزادان نارس، عفونت‌هاي بيمارستاني مي‌باشد و پوست نيز مي‌تواند يكي از راه‌هاي ورود عفونت به بدن باشد. با توجه به نقش روغن آفتاب‌گردان همراه با ماساژ در كاهش عفونت‌هاي بيمارستاني، مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير موضعي روغن آفتاب‌گردان در پيشگيري از عفونت‌هاي بيمارستاني در نوزادان نارس انجام شد. روش كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 1395 بر روي 60 نوزاد نارس (كمتر از 34 هفته حاملگي) بستري در بخش NICU بيمارستان قائم (عج) مشهد در دو گروه ماساژ با روغن آفتاب‌گردان (27 نفر) و گروه كنترل (33 نفر) انجام شد. سطح بدن اين نوزادان روزانه 3 بار تا 2 هفته و سپس 2 بار تا 28 روز با روغن آفتاب‌گردان پوشيده شد. كشت خون، ميزان پلاكت و گلبول‌هاي سفيد خون در موقع بدحال شدن نوزاد سنجيده شد. همچنين بررسي وضعيت پوست در روزهاي 1، 3، 7، 14، 21 و 28 بعد از چرب كردن پوست ارزيابي شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون كاي اسكوئر و تي تست انجام گرفت. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: نتايج كشت خون اوليه مثبت (0.67=p) و كشت خون ثانويه مثبت (0.15=p) در دو گروه ماساژ با روغن آفتاب‌گردان و كنترل تفاوت معني‌داري نداشت. وضعيت باليني پوست نوزادان گروه مداخله در تمام مدت مطالعه به شكل معني‌داري بهتر از نوزادان گروه كنترل (P 0/05) و ميانگين مدت بستري در گروه مداخله حدود 4 روز كمتر از گروه كنترل (0.039=p) بود. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه استفاده از روغن آفتاب‌گردان، كاهش محسوسي در پيشگيري از عفونت‌هاي بيمارستاني نداشت، ولي با توجه به وضعيت پوست بهتر و مدت بستري كمتر نوزادان گروه مداخله، مصرف روغن آفتاب‌گردان به‌طور معمول مي‌تواند سودمند باشد.