بررسي مقايسه مشاوره حضوري و حمايت تلفني بر خودكارآمدي زايمان در زنان نخست زا

مقدمه: ارتقاء آگاهي مادران و آموزش صحيح در دوران بارداري، از عوامل مهم در ايجاد آمادگي جهت رويارويي با فرآيند زايمان است. طبق تئوري يادگيري اجتماعي بندورا، خودكارآمدي به اطمينان فرد در مورد توانايي‌اش براي رفتار به طريقي كه به نتيجه مطلوب بيانجامد، اشاره مي‌كند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه مشاوره حضوري و حمايت تلفني بر خودكارآمدي زايمان در زنان نخست‌زا انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دو سوكور در سال 1396 بر روي 163 زن نخست‌زا 35-18 ساله مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي شهر زاهدان انجام شد. افراد در سه گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. در فاصله هفته 32-20 بارداري، افراد گروه مشاوره حضوري، 4 جلسه مشاوره 60 دقيقه‌اي و گروه حمايت تلفني، 4 جلسه مشاوره تلفني به مدت 20 دقيقه دريافت نمودند. گروه كنترل، مراقبت‌هاي معمول دريافت نمودند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه مشخصات فردي و خودكارآمدي زايمان و فرم ثبت تمرينات بود. پيش‌آزمون در هفته 20 و پس‌آزمون در هفته 36-34 بارداري و با در نظر گرفتن فاصله 2 هفته از مداخله انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 19) و آزمون‌هاي غير پارامتري كروسكال واليس و ويلكاكسون انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: قبل از مداخله، بين گروه‌ها از نظر نمره خودكارآمدي اختلاف معناداري مشاهده نشد (P 0/05). پس از مداخله ميانگين نمره خودكارآمدي در گروه مشاوري حضوري (P 0.0001) بيشتر از حمايت تلفني (P 0.001) افزايش يافت و در گروه كنترل افزايش معناداري نداشت (0.57=p). نتيجه‌گيري: مشاوره حضوري بيشتر از حمايت تلفني در ارتقاء خودكارآمدي زايمان مؤثر است.