بررسي سيمتري كتف در پوزيشن استراحت و نسبت ريتم اسكاپولوهومرال بين دست برتر و غير برتر افراد سالمند در زواياي مختلف ابداكشن بازو

THE EVALUATION OF SYMMETRIC RESTING SCAPULAR POSTURE an‎d SCAPULOHUMERAL RHYTHM RATIO BETWEEN DOMINANT an‎d NON-DOMINANT SHOULDERS IN ELDERLY SUBJECTS IN DIFFERENT HUMERAL ABDUCTION ANGLES

پيش زمينه و هدف مطالعات قبلي نشان داده اند كه نقص در ريتم طبيعي اسكاپولوهومرال مي تواند فرد را به پاتولوژي هاي شانه مبتلا كند. در اين مطالعه هدف ما بررسي سيمتري كتف در پوزيشن استراحت و نسبت ريتم اسكاپولوهومرال بين دست برتر و غير برتر افراد سالمند در زواياي مختلف ابداكشن بازو مي باشد. مواد و روش كار تعداد 35 آزمودني مرد سالمند با دامنه سني 70-60 سال به صورت تصادفي به عنوان نمونه ي آماري انتخاب شدند. از دو اينكلينومتر براي اندازه گيري ابداكشن بازو و ميزان چرخش بالايي كتف در پوزيشن استراحت كتف، 45، 90 و 135 درجه ابداكشن شانه استفاده شد. آزمودني ها عمل ابداكشن بازو را با دست برتر و غير برتر به صورت تصادفي در سطح فرونتال انجام مي دادند. ريتم اسكاپولوهومرال از تقسيم ميزان ابداكشن گلنوهومرال بر چرخش بالايي كتف از پوزيشن استراحت كتف تا 45، 90 و 135 درجه ابداكشن شانه در سطح فرونتال محاسبه شد. از آزمون ANOVA با اندازه گيري مكرر و آزمون تي همبسته براي تعيين اثرات متغيرهاي مستقل و تعيين اختلافات درون گروهي استفاده شد. سطح معني داري براي تمامي آزمون ها كمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها نتايج آزمون ANOVA با اندازه گيري مكرر (4×2) نشان داد كه برتر و غير برتر بودن دست و زاويه ابداكشن بازو تاثير معني داري بر چرخش بالايي كتف و نسبت ريتم اسكاپولوهومرال دارد (0.05>p) به طوري كه چرخش بالايي كتف در دست برتر بيشتر و در مقابل نسبت ريتم اسكاپولوهومرال در دست برتر كمتر بود، همچنين با افزايش زاويه ابداكشن بازو، چرخش بالايي كتف بيشتر و نسبت ريتم اسكاپولوهومرال كمتر بود (0.05>p). از طرف ديگر نتايج آزمون تي همبسته نشان داد كه تفاوت معني داري در ميزان چرخش بالايي كتف بين دست برتر و غير برتر افراد سالمند در پوزيشن استراحت كتف وجود ندارد (0.05>p)، اما در 90 و 135 درجه ابداكشن بازو، تفاوت معني داري بين كتف برتر و غير برتر در ميزان چرخش بالايي كتف و نسبت ريتم اسكاپولوهومرال وجود داشت به طوري كه كتف برتر چرخش بالايي بيشتر و نسبت ريتم اسكاپولوهومرال كمتر در اين زوايا داشت. بحث و نتيجه گيري كاهش معني دار چرخش بالايي كتف در شانه غير برتر افراد سالمند در مقايسه با شانه برتر و متعاقب آن افزايش نسبت ريتم اسكاپولوهومرال، توجه به طراحي تمرينات ورزشي جهت پيشگيري از اين عدم تقارن در اين گروه سني را مي طلبد.

Background & Aims: Previous studies have stated that the scapulohumeral rhythm dysfunction can make a person prone to glenohumeral joint pathologies. The purpose of this study was to survey symmetric resting scapular posture and scapulohumeral rhythm ratio between dominant and nondominant shoulders in elderly subjects in different humeral abduction angles. Materials & Methods: Thirty-five healthy elderly male subjects (age: 60-70 years) participated in this study voluntarily. Two inclinometers were used to measure humeral abduction and scapular upward rotation in scapular resting position, 45, 90, and 135 shoulder abduction in the frontal plane. Subjects performed humeral abduction with dominant and non-dominant shoulders in the frontal plane randomly. The scapulohumeral rhythm was calculated from division humeral abduction to upward rotation of the scapula from scapular resting position to 45°, 90°, and 135° humeral abduction in frontal plane. ANOVA with repeated measure and dependent variable test were used for comparison of differences within-group and effect of independent variables on the scapular upward rotation and scapulohumeral rhythm ratio. The level of significance was set at p< 0.05. Results: ANOVA with repeated measure test (2×4) indicated that dominance or non-dominance shoulder and humeral abduction angle had significant effects on scapular upward rotation and scapulohumeral rhythm ratio (p<0.05) as dominance scapula had more upward rotation and less scapulohumeral rhythm ratio. Also, scapula had more upward rotation and less scapulohumeral rhythm ratio with increasing humeral abduction angle (p<0.05). On the other hand, paired-sample test indicated there is no asymmetry between dominant and non-dominant scapula in scapular resting position but there are significant differences in scapular upward rotation and scapulohumeral rhythm ratio between dominant and non-dominant shoulders in 90° and 135° humeral abduction in the frontal plane (p<0.05). Conclusion: It seems that clinicians should be careful in designing special training to prevent shoulder disorders regarding the significant decrease in scapular upward rotation and subsequent increase in scapulohumeral rhythm ratio in the non-dominant shoulders of elderly subjects.