بررسي ارتباط ليوميوم رحمي با پارگي زودرس پرده هاي جنيني در زنان باردار

مقدمه: ليوميوم هاي رحمي، شايع‌ترين تومور خوش‌خيم رحمي در زنان مي باشد كه تقريباً در 40-20% زنان سنين باروري مشاهده مي شود. بارداري در زنان مبتلا به ليوميوم رحمي، حاملگي پرخطر محسوب مي شود كه منجر به عوارض زيادي مي شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط ليوميوم رحمي با پارگي زودرس پرده هاي جنيني در زنان باردار انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه توصيفي-تحليلي از فروردين 1394 تا اسفند 1395 بر روي 500 زن باردار كه به بيمارستان علي ابن ابي طالب زاهدان مراجعه كردند، انجام گرفت. زنان باردار واجد شرايط، بر اساس ابتلاء به ليوميوم رحمي كه در سونوگرافي اوايل بارداري تشخيص داده شده بود، به دو گروه داراي ميوم و بدون ميوم تقسيم شدند. دو گروه از نظر تعداد، اندازه و محل ميوم ها بررسي شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون هاي توصيفي و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: در اين مطالعه از 500 زن بارداري كه وارد مطالعه شدند، 93 نفر (18.6%) داراي ليوميوم رحمي و 407 نفر (81.4%) بدون ليوميوم رحمي بودند. شيوع پارگي زودرس پرده هاي جنيني در گروه داراي ليوميوم رحمي 24 نفر (25.80%) و در گروه بدون ليوميوم رحمي 38 نفر (9.33%) بود. بين پارگي زودرس پرده هاي جنيني با تعداد و محل ليوميوم رحمي در زنان باردار ارتباط آماري معناداري وجود داشت (P 0.001). نتيجه‌گيري: بين پارگي زودرس پرده هاي جنيني با ليوميوم رحمي (تعداد، اندازه و محل) ارتباط آماري معناداري وجود دارد. پارگي زودرس پرده هاي جنيني بيشتر در ميوم‌هاي اينترامورال رحمي و با اندازه بزرگ‌تر از 5 سانتي‌متر بود.