پيش‌بيني خطر ابتلاء به سرطان پستان با استفاده از مدل‌هاي گيل و IBIS: مطالعه‌اي در جنوب شرق ايران

مقدمه: سرطان پستان، شايع‌ترين بدخيمي و دومين علت مرگ بدخيمي در زنان در دنيا است. شناسايي زودرس آن مي‌تواند باعث درمان به‌موقع و افزايش اميد به زندگي بيماران گردد. مدل‌هاي مختلفي براي تعيين خطر ابتلاء و شناسايي زنان پرخطر طراحي شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسي خطر ابتلاء به سرطان پستان در زنان شهر كرمان با استفاده از مدل‌هاي مختلف انجام شد. روش‌كار: اينمطالعه مقطعي در سال 1397 بر روي 454 نفر از زنان 7535 ساله مراجعه‌كننده به مراكز جامع سلامت شهر كرمان انجام شد. جهت بررسي خطر ابتلاء پنج‌ساله و مادام‌العمر ابتلاء به سرطان پستان، سؤالات پرسشنامه مربوط به مدل‌هاي گيل و IBIS از افراد سؤال شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 20) و آزمون همبستگي پيرسون انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره خطر پنج‌ساله ابتلاء به سرطان پستان بر اساس مدل گيل، 0.65±0.81% و بر اساس مدل IBIS، 0.58±0.81% بود. همچنين ميانگين خطر مادام‌العمر بر‌ اساس مدل گيل و IBIS به‌ترتيب 5.52±10.53% و 3.94±11.28% بود. ارتباط خطي مثبت و معني‌داري بين خطر پنج‌ساله (0.67=r) و مادام‌العمر (0.51=r) مدل‌هاي گيل و IBIS وجود داشت (0.001 p). نتيجه‌گيري: در مراكز جامع خدمات سلامت مي‌توان از مدل‌هاي ارزيابي خطر جهت شناسايي افراد پر‌خطر براي ابتلاء به سرطان پستان استفاده كرد. مدل گيل و IBIS پيش‌بيني خطر تقريباً مشابه داشته و نتايج آنها با يكديگر همخواني دارد.