تأثير تعاملي مصرف ملاتونين و تمرين تركيبي بر برخي از مؤلفه‌هاي آمادگي جسماني و مقادير سرمي مالون دي‌آلدئيد در زنان يائسه مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه: ملاتونين مي‌تواند نقش مهمي‌ در كاهش محصولات استرس اكسيداتيو داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير تعاملي 8 هفته مصرف ملاتونين و تمرين تركيبي بر روي برخي از مؤلفه‌هاي آمادگي جسماني و مقادير سرمي مالون دي‌آلدئيد در زنان يائسه مبتلا به ديابت نوع دو انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني شاهددار تصادفي شده در سال 1397 بر روي 18 زن يائسه غيرفعال مبتلا به ديابت نوع 2 در مشهد انجام شد. شركت‌كنندگان به شكل تصادفي در دو گروه تمرين تركيبي+ ملاتونين (10 نفر) و تمرين تركيبي+ دارونما (8 نفر) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه اول به مدت 8 هفته روزانه يك عدد قرص ملاتونين (3 ميلي‌گرم) و گروه دوم به همين مقدار دارونما مصرف كردند. برنامه تمرين تركيبي دو گروه به‌مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته بود. متغيرهاي تركيب بدني، آمادگي جسماني و بيوشيميايي در دو مرحله ابتدا و انتهاي پژوهش سنجش شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌‌افزار آماري SPSS (نسخه 23) و آزمون‌هاي تي‌تست مستقل و تي تست وابسته صورت گرفت. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: مصرف ملاتونين همراه با تمرين تركيبي باعث كاهش معنادار درصد چربي بدن و مقادير مالون دي‌آلدئيد و افزايش معنادار ميزان اكسيژن مصرفي اوج و قدرت عضلاني در حركات پرس سينه، زيربغل، جلوران و پشت ران شد (0.05 p)، اين در حالي بود كه انجام تمرين تركيبي به‌تنهايي فقط باعث افزايش معنادار ميزان اكسيژن مصرفي اوج و قدرت عضلاني در حركات پرس سينه، زيربغل، جلوران و پشت ران شد (0.05 p). همچنين علي‌رغم وجود تفاوت هايي بين دو گروه، اما در هيچ يك از متغير ها به لحاظ آماري اختلاف معناداري مشاهده نشد (0.05p gt;). نتيجه‌گيري: تعامل مصرف ملاتونين و تمرين تركيبي باعث بهبود اكسيژن مصرفي اوج، قدرت عضلاني، كاهش درصد چربي بدني و همچنين كاهش محصولات جانبي راديكال آزاد از جمله مالون دي‌آلدئيد مي‌گردد و در بهبود عوامل خطرزاي ناشي از بيماري ديابت نوع 2 در زنان يائسه مؤثر است.