مقايسه تبعيت از رژيم غذايي زنان مبتلا به ديابت بارداري تحت درمان با رژيم غذايي در دو گروه با و بدون مصرف باميه

مقدمه: پيروي از رژيم غذايي ديابتي، از مهم‌ترين چالش ها در كنترل ديابت بارداري است. ممكن است افراد با دريافت درمان مكمل در كنار رعايت رژيم غذايي، خود را بيشتر در معرض خطر ديده و تبعيت از رژيم بيشتري جهت كنترل قند خون طي بارداري داشته باشند. لذا مطالعه حاضر با هدف مقايسه تبعيت از رژيم غذايي زنان مبتلا به ديابت بارداري در دو گروه با و بدون مصرف باميه انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 981397  بر روي 60 نفر از زنان مبتلا به ديابت بارداري تحت درمان با رژيم غذايي انجام شد. افراد به‌صورت تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تخصيص يافتند. به افراد هر دو گروه، رژيم غذايي معمول ديابت بارداري به‌صورت حضوري آموزش داده شد. گروه مداخله علاوه بر اين، روزانه 6 گرم پودر باميه در وعده صبحانه و نهار مصرف مي كردند. پرسشنامه تبعيت از رژيم غذايي در ابتدا و 4 هفته بعد از مطالعه توسط واحد پژوهش تكميل گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماريSPSS  (نسخه 21) و آزمون هاي آماري تي مستقل، تي زوجي، من‌ويتني، ويلكاكسون و آناليز واريانس دوطرفه انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: تغيير نمره تبعيت از رژيم غذايي بعد نسبت به قبل از مداخله در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل تفاوت آماري معني‌داري نداشت (0.087=p). در مقايسه درون‌‌گروهي در هر دو گروه، تغيير نمره تبعيت از رژيم غذايي بعد نسبت به قبل از مداخله معني‌دار بود (0.001 p). نتيجه‌گيري: در مطالعه حاضر، مصرف طب مكمل تبعيت از رژيم غذايي را تحت تأثير قرار نداد و تبعيت از رژيم در گروهي كه طب مكمل را در كنار رعايت رژيم غذايي دريافت مي‌كردند نسبت به گروهي كه تنها رژيم غذايي رعايت مي‌كردند، تفاوتي نداشت.