مقايسه پيامدهاي زايماني در زنان نخست‌زا در دو گروه آمنيوتومي زودرس و ديررس: يك كارآزمايي

مقدمه: آمنيوتومي معمولاً براي القاء يا تقويت ليبر به‌كار مي رود و اگر زمان آن مناسب باشد، مي تواند بر پيشرفت ليبر تأثير گذارد. مطالعه حاضر با هدف مقايسه پيامدهاي زايماني در زنان نخست‌زا در دو گروه آمنيوتومي زودرس و ديررس انجام شد. روش كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 96-1395 بر روي 70 زن باردار نخست‌زا مراجعه‌كننده به مركز آموزشي درماني امام علي (ع) آمل انجام شد. زنان باردار نخست‌زا با شروع ليبر خودبه‌خودي به دو گروه آمنيوتومي زودرس (كمتر يا مساوي 4 سانتي‌متر) و آمنيوتومي ديررس (بيشتر از 4 سانتي‌متر) تقسيم شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، چك‌ليستي شامل مشخصات واحدهاي پژوهش، فرم پارتوگراف و ارزيابي مراحل اول، دوم، سوم زايمان و نوزاد بود. مشخصات فردي، تزريق اكسي‌توسين، مراحل زايمان و نمره آپگار نوزاد از طريق اين ابزارها گردآوري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 20) و آزمون هاي تي مستقل و كاي دو انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: دو گروه از نظر ميانگين طول مدت مرحله اول (0.001 p) و دوم زايمان (0.025=p) اختلاف معني‌داري داشتند. مدت مرحله اول زايمان در گروه آمنيوتومي زودرس و مدت مرحله دوم در گروه آمنيوتومي ديررس طولاني‌تر بود، اما دو گروه از نظر ميانگين طول مدت مرحله سوم زايمان تفاوت آماري معني‌داري نداشتند (0.078=p). نمره آپگار نوزادان در دقيقه اول و پنجم در دو گروه تفاوت معني‌داري نداشت (1=p). نتيجه‌گيري: اگرچه آمنيوتومي زودرس و ديررس بر پيامد هاي نوزادي تأثير يكساني داشتند، اما آمنيوتومي ديررس (استاندارد) در زنان نخست‌زا مدت ليبر را كاهش داد.