مقايسه شيوع عفونت مايكوپلاسما هومينيس در زنان باردار با و بدون پارگي زودرس پيش از موعد پرده‌هاي جنيني و ارتباط اين عفونت با پارگي زودرس پيش از موعد پرده‌هاي جنيني

مقدمه: پارگي زودرس پيش از موعد پرده‌هاي جنيني، به عنوان پارگي قبل از شروع انقباض منظم رحم پيش از هفته‌ 37 بارداري تعريف شده است و نشان‌دهنده يك مشكل جدي پري‌ناتال مي باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي شيوع كلونيزاسيون دهانه رحم توسط مايكوپلاسما هومينيس در بيماران مبتلا به پارگي زودرس نارس پرده‌هاي جنيني انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه موردي شاهدي در سال 97-1396 بر روي 160 زن باردار، در هفته 37-25 بارداري و مبتلا به پارگي زودرس پيش از موعد غشاهاي جنيني در مركز آموزشي درماني علوي اردبيل انجام گرفت. گروه شاهد نيز شامل 160 زن باردار با حاملگي طبيعي بدون پارگي زودرس غشاهاي جنيني بودند. ابتدا سواپ سرويكال براي مايكوپلاسما هومينيس به‌دست آمد و توسط واكنش زنجيره‌اي پليمر ارزيابي شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماريSPSS  (نسخه 20) و آزمون‌هاي تي تست، كاي دو و من‌ويتني انجام گرفت. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: مايكوپلاسما هومينيس در 28 بيمار (17.5%) از گروه مورد تشخيص داده شد. در گروه شاهد مايكوپلاسما هومينيس در 10 زن باردار (6.6%) تشخيص داده شد. بر اساس نتايج آزمون نسبت شانس، نسبت شانس عفونت مايكوپلاسما هومينيس در بيماران مبتلا به پارگي زودرس پيش از موعد پرده‌هاي جنيني، 3.18 برابر بيشتر از زنان باردار بدون پارگي زودرس پيش از موعد غشاهاي جنيني بود (64.8/1:CI 95%، 3.18=OR) و احتمال ايجاد سندرم ديسترس تنفسي در نوزادان مادران مبتلا به پارگي زودرس پيش از موعد غشاهاي جنيني، 3.71 برابر بيشتر از زنان باردار فاقد پارگي زودرس پيش از موعد غشاهاي جنيني بود (793.12/1:CI 95%، 3.71=OR). نتيجه‌گيري: بين آلودگي دهانه رحم با مايكوپلاسما هومينيس و پارگي زودرس غشاهاي جنيني ارتباط معني‌داري وجود دارد.