مقايسه اثربخشي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك و رفتاردرماني ديالكتيكي بر كنترل عواطف و سازگاري اجتماعي بيماران افسرده اقدام كننده به خودكشي

COMPARISON OF THE EFFECTIVENESS OF HOLOGRAPHIC REPROCESSING an‎d DIALECTICAL BEHAVIORAL THERAPY ON AFFECTIVE CONTROL an‎d SOCIAL ADJUSTMENT IN DEPRESSIVE PATIENTS WITH ATTEMPTED SUICIDE

پيش زمينه و هدف افسردگي بزرگ ترين اختلال رواني قرن حاضر است، كه به عنوان سرماخوردگي روان پزشكي شناخته مي شود و مهم ترين عامل مستعدساز اقدام به خودكشي است. بنابراين اين پژوهش باهدف مقايسه اثربخشي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك و رفتاردرماني ديالكتيكي بر كنترل عواطف و سازگاري اجتماعي بيماران افسرده اقدام كننده به خودكشي انجام گرفت. مواد و روش كار روش پژوهش حاضر آزمايشي و از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه بيماران افسرده اقدام كننده به خودكشي شهر ايلام در سال 1397 بودند. كه با روش نمونه گيري تصادفي ساده، نهايتا 45 نفر به عنوان اعضاء نمونه انتخاب شدند و به صورت كاملا تصادفي در سه گروه درمان پردازش مجدد هولوگرافيك، گروه رفتاردرماني ديالكتيكي و گروه كنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس كنترل عواطف (ويليامز و چمبلز)، پرسشنامه سازگاري (بل)، پكيج درمان پردازش مجدد هولوگرافيك (كاتز) و پكيج رفتاردرماني ديالكتيكي (لينهان) بودند. يافته ها نتايج آزمون تحليل كواريانس چند متغيري نشان داد كه بين كنترل عواطف و سازگاري اجتماعي در گروه هاي آزمايشي (گروه پردازش مجدد هولوگرافيك و رفتاردرماني ديالكتيكي) و گروه كنترل تفاوت معني داري به لحاظ آماري مشاهده مي شودF=132.141, p<0.000). همچنين نتايج آزمون بونفروني نشان داد كه گروه درمان پردازش مجدد هولوگرافيك نسبت به گروه رفتاردرماني ديالكتيكي ميزان سازگاري اجتماعي بيماران افسرده اقدام كننده به خودكشي را بيشتر افزايش داده است (p <0.001).. ولي در ميزان كنترل عواطف بين دو گروه آزمايشي تفاوت معني داري مشاهده نشد(p> 0.534). بحث و نتيجه گيري طبق نتايج اين پژوهش هر دو درمان پردازش مجدد هولوگرافيك و رفتاردرماني ديالكتيكي نسبت به گروه كنترل، موجب افزايش كنترل عواطف و سازگاري اجتماعي در بيماران افسرده اقدام كننده به خودكشي مي شوند. همچنين درمان پردازش مجدد هولوگرافيك ميزان سازگاري اجتماعي را بيشتر افزايش داده است. درنهايت، هر دو درمان مي توانند براي درمان اختلالات طيف افسردگي و مداخله در شرايط بحراني نظير اقدام به خودكشي سودمند و كارآمد باشند.

Background & Aims: Depression is the greatest psychological disorder of the present century, which is known as the common cold of psychiatry. an‎d it is the most important risk factor for the suicide attempts. Therefore, this study aimed to compare the effectiveness of holographic reprocessing and dialectical behavioral therapy on affective control and social adjustment of depressed suicidal patients. Materials & Methods: The present research is a pre-test and post-test type with control group. The statistical population of this study included all depressed patients who attempted suicide in Ilam in 2018. By simple random sampling, 45 subjects were selected as sample members and they were randomly assigned to three groups: holographic Reprocessing, dialectical behavior therapy group, and control group. Research instruments included affective control scale (Williams & Chambles), compatibility questionnaire (Bell), holographic reprocessing package (Katz), and dialectical behavioral therapy package (Lynn). Results: The results of multivariate analysis of covariance showed that there was a statistically significant difference between affective control and social adjustment in experimental groups (holographic reprocessing group and dialectical behavioral therapy group) and control group (F=132.141, p<0.000). Also, the results of the Bonferroni test showed that the holographic reprocessing group, in comparison with the dialectic behavioral therapy group, increased the level of social adjustment of depressed patients who attempted suicide (p <0.001). However, there was no significant difference in affective control between the two experimental groups (p> 0.534). Conclusion: According to the results of this study, both holographic reprocessing and dialectical treatment therapy have increased the affective control and social adjustment in depressed patients with attempted suicide. Also, holographic reprocessing has further increased the level of social compatibility. Ultimately, both treatments can be used effectively to treat depression and also they can be employed as interventions in critical situations such as suicidal attempts.