وضعيت آينده توليد پسماند جامد شهر تهران به روش تحليل رگرسيوني مبتني بر جمعيت

زمينه و هدف: آگاهي از مقدار توليد پسماند جامد شهري، نقش ويژه اي در تدوين سياست هاي مديريت پسماند ايفا مي كند. تاكنون، روش هاي مختلف براي تخمين مقدار توليد پسماند به كار گرفته شده اند. در اين پژوهش هشت فرم خاص از توابع رياضي با روش تحليل رگرسيون مبتني بر جمعيت براي پيش بيني توليد پسماند ارزيابي شدند.روش بررسي: آزمون معني داري هر يك از مدل ها با آماره F و آزمون ضرورت وجود پارامترهاي پيشگو با آماره t انجام شد. از شاخص هاي آماري ضريب تعيين (R^2)، ضريب تعيين تعديل شده (R^2Adjusted)، ريشه ميانگين مربع خطا (RMSE)، خطاي اريبي (MBE) و درصد ميانگين خطا (MPE) براي نكويي برازش مدل ها استفاده شده است. براي بررسي توانايي پيشگويي مدل ها ضريب تعيين پيش بيني شده (R^2Predicted) با روش اعتبارسنجي متقابل يك طرفه محاسبه شد. يافته ها: نتايج تحليل نشان داد مدل هاي چندجمله اي درجه دو و بالاتر علي رغم دقت خوب، معني دار نبوده (در سطح 0.01) و براي پيش بيني هاي بلند مدت مناسب نيستند. مدل هاي خطي، تواني و نمايي با R2 به ترتيب 0.942، 0.932 و 0.936 و R^2Predicted به ترتيب 0.904، 0.893 و 0.898 بهترين هستند؛ اما، عدم قطعيت در مدل نمايي بيشتر است.نتيجه گيري: وضعيت توليد پسماند در چهار سناريوي مبتني بر رشد جمعيت (افزايش، تثبيت و كاهش مواليد) براي كلان شهر تهران در سال هاي 1400-1430 بررسي شد. هر چهار سناريو، افزايش توليد سالانه و سرانه پسماند را تا سال 1430 نشان مي دهند. بنابر نتايج، انتظار مي رود توليد روزانه پسماند در تهران از ton 7360 به حداكثر ton 12317 در سال 1430 برسد.