بررسي ميزان تنيدگي اخلاقي پرستاران بخش‫هاي اورژانس بيمارستان‫هاي شهر اردبيل در سال 1395

زمينه و هدف: پرستاران به عنوان اعضاي اصلي تيم مراقبتي، درماني در خط مقدم ارائه خدمات درماني بوده و عملكرد آنان تا حد زيادي تعيين كننده كيفيت مراقبت هاي بهداشتي درماني است. تنيدگي اخلاقي مي تواند سبب پيامدهاي جسمي و رواني متعددي در پرستاران شده و بر وظايف حرفه اي آنان تأثير منفي بگذارد. هدف اصلي اين مطالعه، تعيين ميزان تنيدگي اخلاقي پرستاران بخش اورژانس بيمارستان هاي شهر اردبيل در سال 1395 بود. روش كار: اين مطالعه توصيفي تحليلي بر روي 175 نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس بيمارستان هاي شهر اردبيل با استفاده از نمونه گيري سرشماري انجام شد. ابزار گردآوري داده ها شامل فرم مشخصات جمعيـت شناسـي و پرسشنامه ديسترس اخلاقي پرستاران آتش زاده بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار و فراواني) و استنباطي (آناليز واريانس يكطرفه) استفاده شد. يافته ها: ميانگين تنيدگي اخلاقي پرستاران بخش اورژانس 0/89±1/87 بود كه حاكي از تنيدگي اخلاقي متوسط مي باشد. ميانگين تنيدگي اخلاقي در حيطه عدم رعايت اصول اخلاقي (1/02±2/00) بالاتر از ساير حيطه ها بود. از ميان متغيرهاي مورد بررسي، بين سابقه خدمت، نوبت كاري و وضعيت استخدام با تنيدگي اخلاقي همبستگي مثبت معني دار ديده شد (P 0/05).نتيجه گيري: با توجه به سطح تنيدگي اخلاقي متوسط در پرستاران شركت كننده در اين مطالعه، مديران سازمان بايد روش ها و تمهيدات لازم را در جهت شناسايي علايم و تشخيص عوامل موثر بر ايجاد تنيدگي اخلاقي در پرستاران اتخاذ نمايند.