ارتباط فرسودگي شغلي، انگيزش شغلي و تاب‌آوري با كيفيت زندگي كاري كادر درمان يكي از بيمارستان‌هاي نيروهاي مسلح در سال 1397

اهداف: روانشناسي مثبت‌نگر، در كنارترميم آسيب‌ها، به سمت بهينه‌ساختن كيفيت زندگي گام بر مي‌دارد. كيفيت زندگي كادر درماني بسيار مهم است. سطح بالايي از فرسودگي كاري كادر درماني مي‌تواند بر كيفيت زندگي آنها و در نتيجه كيفيت و كميت مراقبت از بيمار تأثير بگذارد. هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط فرسودگي شغلي، انگيزش شغلي و تاب‌آوري با كيفيت زندگي كادر درمان در يكي از بيمارستان‌هاي نيروهاي مسلح بود. ابزار و روش‌ها: اين پژوهش توصيفي- همبستگي در كليه كاركنان كادر درماني يكي از بيمارستان‌هاي نيروهاي مسلح در سال ۱۳۹۷ انجام شد. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي، ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي كيفيت زندگي، فرسودگي شغلي، انگيزش شغلي وتاب‌آوري استفاده شد. براي بررسي پايايي اين مقياس‌ها از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد كه نتايج بيانگر مطلوبيت اين مقياس‌ها بود. داده‌ها با استفاده از روش همبستگي و رگرسيون چندگانه در نرم‌افزار SPSS ۲۰ تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: بين مؤلفه‌هاي خستگي عاطفي و شخصيت‌زدايي با كيفيت زندگي كاري رابطه منفي (0.05 p) و بين مؤلفه موقعيت فردي با كيفيت زندگي كاري رابطه مثبت وجود داشت (0.05 p). علاوه بر اين، بين مؤلفه‌هاي تنوع مهارت، هويت وظيفه و بازخورد با كيفيت زندگي كاري رابطه مثبت (0.05 p) و بين تاب‌آوري و كيفيت زندگي كاري نيز رابطه مثبت وجود داشت (0.05 p). نتيجه‌گيري: فرسودگي شغلي، انگيزش شغلي و تاب‌آوري كاركنان در ميزان كيفيت زندگي كاري ايشان مؤثر است.