اثربخشي گروه‌درماني شناختي-رفتاري بر كاهش اختلالات اوليه خواب و بهبود كيفيت زندگي پرستاران شيفت چرخشي

اهداف: پژوهش حاضر با هدف تبيين تاثير گروه‌درماني شناختي- رفتاري در درمان اختلالات اوليه خواب و كيفيت زندگي پرستاران شيفت چرخشي انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل روي پرستاران بيمارستان وليعصر(عج) ناجا انجام شد. به‌منظور دستيابي به اهداف پژوهش از ميان تمام پرستاران شيفت چرخشي بيمارستان، ۳۰ نفر (مرد و زن) به عنوان نمونه، به روش تصادفي انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفره (كنترل و آزمايش) به صورت تصادفي تقسيم شدند و مداخله روي گروه آزمايشي صورت گرفت. براي جمع‌آوري داده‌ها از آزمون‌هاي كيفيت خواب پيتزبورگ و كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: بين گروه آزمايش و كنترل پس از اجراي درمان تفاوت معني‌داري وجود دارد (p ۰.۰۰۱). به نحوي كه ميانگين نمرات اختلال خواب در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل كاهش يافت و ميانگين نمرات كيفيت زندگي در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل افزايش نشان داد. نتيجه‌گيري: گروه‌درماني شناختي-رفتاري در بهبود اختلالات اوليه خواب و كيفيت زندگي پرستاران شيفت چرخشي موثر است.