تأثير يك دوره تمرينات پلايومتريك بر تقارن عملكردي اندام تحتاني فوتباليست هاي با سابقه پيچ خوردگي جانبي مچ پا

هدف: پيچ خوردگي مچ پا نقص هاي دو طرفه اي ايجاد مي كند كه خطر آسيب ديدگي اندام غير آسيب ديده را به طور ثانويه افزايش مي دهد. از اين رو، هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير يك دوره تمرينات پلايومتريك (Plyometric) بر تقارن عملكردي اندام تحتاني فوتباليست هاي با سابقه پيچ خوردگي جانبي مچ پا بود. روش بررسي: در اين تحقيق نيمه تجربي 20 فوتباليست مرد با سابقه پيچ خوردگي جانبي درجه يك و يا دو مچ پا به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب و به مدت 6 هفته تمرينات پلايومتريك را انجام دادند. براي ارزيابي عدم تقارن عملكردي بين اندام تحتاني از آزمون هاي عملكردي شامل پرش چندگانه يك پا، پرش يك پا، پرش سه گام يك پا و پرش متقاطع يك پا و پرش يك پا 6 متر استفاده شد. فرمول شاخص تقارن اندام هاي تحتاني براي ارزيابي ميزان عدم تقارن پاي سالم و آسيب ديده بكار گرفته شد. از آزمون تي زوجي براي مقايسه عملكرد بين اندام هاي تحتاني و مقايسه ميانگين درصد شاخص تقارن اندام تحتاني استفاده شد. يافته ها: تفاوت معناداري در مرحله پيش آزمون بين دو پا وجود دارد و پاي سالم عملكرد بهتري نسبت به پاي آسيب ديده در آزمون هاي پرش يك پا (0/011=p)، پرش سه گام يك پا (0/017=p)، پرش متقاطع يك پا (0/001=p)، پرش 6 متر يك پا (0/001=p) و پرش چندگانه يك پا (0/001=p) داشت. در حالي كه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري بين اندام هاي تحتاني مشاهده نشد. نتايج آزمون تي زوجي نشان داد كه پس از 6 هفته تمرين پلايومتريك بين ميانگين درصد شاخص تقارن اندام هاي تحتاني در پيش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداري در آزمون هاي پرش يك پا (0/024=p)، پرش سه گام يك پا (0/039=p)، پرش متقاطع يك پا (0/031=p)، پرش 6 متر يك پا (0/004=p) و پرش چندگانه يك پا (0/001=p) وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد آسيب و عملكرد اندام برتر باعث عدم تقارن عملكردي در دو پا مي شود كه تمرينات پلايومتريك مي تواند اين عدم تقارن عملكردي را جبران كند.