نقش تعارض در كار و زندگي شخصي افراد با شيفت كاري در گردش مورد مطالعه بيمارستان‌هاي خاتم الانبياء شاهرود و حضرت فاطمه مياندوآب

مقدمه: تعارض كار  خانواده، كه با عنوان ناسازگاري بين نقش‌هاي كاري و خانوادگي از آن نام برده مي‌شود، از فشارهاي ناشي از ناسازگاري نقش‌هاي خانوادگي و شغلي به وجود مي‌آيد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تعارض ميان كار و زندگي شخصي افراد با ساعات كاري در گردش صورت گرفته است. روش پژوهش: بنابراين از لحاظ ماهيت روش توصيفي پيمايشي مي‌باشد بر اين اساس براي سنجش مفاهيم پژوهش، پرسشنامه استاندارد تعارض كار و زندگي مورد استفاده قرار گرفته است. پايايي پرسشنامه مذكور به روش آلفاي كرونباخ مورد بررسي قرار گرفته كه مقدار آن 0.838 و در سطح مطلوب مي‌باشد. براي تجزيه وتحليل اطلاعات از آزمون تك نمونه‌اي t در نرم‌افزار spss21 استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش: حاكي از ميزان بالاي تعارض ميان كار و زندگي شخصي در افراد با شيفت كاري در گردش مي‌باشد بطوري كه عامل تعارض زماني كار و زندگي شخصي با ميانگين 15/93بيشترين ميزان تعارض و متغيير تعارض بر پايه تنش يا فشار با ميانگين 15/63در رتبه دوم و در نهايت عامل تعارض بر پايه رفتار با ميانگين 14/87 رتبه سوم را در بروز تعارضات كار و زندگي به خود اختصاص داده اند. نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي‌شود دوره‌هاي مديريت زمان و مديريت استرس از سوي سازمان به كاركنان ارائه شود. همچنين مي‌توان با در نظر گرفتن پاداش‌هاي مادي و معنوي، توجه به سلامت كاركنان و حمايت از آنان ميزان تعهد و رضايت شغلي آنها را افزايش دهند.