ارتباط و پايايي آزمون‌هاي تعيين پاي غيربرتر جهت ارزيابي تعادل در وضعيت ايستاده

مقدمه: تعيين پاي غيربرتر در تحقيقات تعادلي حايز اهميت است. به دليل فقدان آزمون مشخص جهت تعيين پاي غيربرتر، محققان پاي برتر را تعيين، سپس پاي مخالف را به عنوان پاي غيربرتر در نظر مي‌گيرند. از آن جايي كه روش استفاده شده از جهاتي داراي اشكال مي‌باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط و پايايي آزمون‌هاي تعيين پاي‌ غيربرتر هنگام اجراي آزمون‌هاي تعادلي انجام شد. مواد و روش‌ها: 28 زن به روش نمونه‌گيري هدفمند در دسترس از ميان دانشجويان 25-18 ساله دانشگاه الزهرا (س) انتخاب و به مطالعه وارد شدند. آزمون‌هاي ميداني و آزمايشگاهي عبارت از آزمون‌هاي تعيين پاي ترجيحي حين اجراي Stability task، آزمون عملكردي Stability task، آزمون‌هاي تعادلي Single-leg stance و آزمون توزيع‌ وزن روي پاها حين Double leg stance بودند. جهت بررسي توزيع وزن روي پاها، از Force plate و سيستم تجزيه و تحليل حركت استفاده شد. جهت تحليل داده‌ها، از نرم‌افزار MATLAB استفاده گرديد. واكاوي آماري، با استفاده از نرم‌افزار SPSS صورت گرفت. يافته‌ها: بيشترين ميزان همبستگي (0.85 = r) مربوط به دو آزمون اجراي حركت لي‌لي و فرود از ارتفاع بود (0.001 = P). همچنين، بين اين دو آزمون (حركت لي‌لي و فرود) و آزمون فاصله مهارت لي‌زدن، همبستگي متوسط (0.47 = r و 0.40 = r) وجود داشت (0.005 = P). نتايج پايايي آزمون‌ها نيز نشان دادند كه تنها همين سه آزمون از پايايي بالا برخوردار بودند. يافته‌ ديگر اين بود كه وقتي روش محاسبه ميانگين‌ها تعديل شد (استفاده از ميانگين دو تكرار) همبستگي اندك اما معني‌داري بين آزمون Single-leg stance و آزمون‌هاي فرود از ارتفاع (0.28 = r) و فاصله مهارت لي‌زدن (0.29 = r) وجود داشت (0.020 = P). بين آزمون توزيع وزن بر روي پاها و آزمون‌هاي مهارتي Stability task و تعادلي Single-leg stance، هيچ گونه ارتباط معني‌داري ديده نشد. نتيجه‎گيري: آزمون‌هاي تعيين پاي اتكا، بايد متناسب با وظيفه‌ حركتي در تحقيق باشند. آزمون‌هاي تعادلي Single-leg stance استفاده شده در تحقيق حاضر، از پايايي قابل ‌قبول برخوردار نبودند و بر اساس آزمون‌هاي مهارتي Stability task و تعادلي Single-leg stance مورد استفاده در اين پژوهش، نمي‌توان نحوه توزيع وزن روي پاها در وضعيت Double leg stance را‌ نشان داد.