تأثير آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر رشد مهارت‌هاي اجتماعي كودكان پيش‌دبستاني شهرستان شاهرود در سال 1396

مقدمه: توسعه مهارت‌هاي اجتماعي، يكي از دستاوردهاي دوران كودكي محسوب مي‌شود كه پيش‌بيني‌كننده رفتارهاي اجتماعي و موفقيت‌هاي تحصيلي و شغلي آينده دانش‌آموزان مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تأثير آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر رشد مهارت اجتماعي كودكان پيش‌دبستاني شهر شاهرود در سال 1396 انجام گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع تجربي كلاسيك با دو گروه آزمون و شاهد بود كه بر روي 60 نفر از كودكان پيش‌دبستاني به صورت تصادفي انجام گرديد. محتواي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي براي گروه آزمون طي 12 جلسه 90-60 دقيقه‌اي در قالب گروه‌هاي 8-7 نفره اجرا شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامه مهارت‌هاي اجتماعي Matson بود كه به روش خودگزارش‌دهي از سوي والديني و مربيان تكميل گرديد. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (جداول، ميانگين و انحراف معيار) و استباطي (آزمون‌هاي Paired t، Independent t و ANCOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: قبل از انجام مداخله، اختلاف معني‌داري بين مهارت اجتماعي از ديدگاه مربي و والدين وجود نداشت. اما پس از مداخله، بين دو گروه از نظر والدين (0.02 = P) و مربي (0.04 = P) تفاوت معني‌داري مشاهده شد و ميزان مهارت اجتماعي در گروه آزمون بيشتر از گروه شاهد بود. نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي، مي‌توان گفت كه بهبود و توسعه مهارت‌هاي اجتماعي در سنين پيش‌دبستاني، مي‌تواند زمينه‌‌ساز موفقيت‌هاي تحصيلي، شغلي و رفتاري كودك در آينده باشد. بنابراين، با توجه به اهميت فرصت‌هاي آموزشي در سنين كودكي، لازم است مسؤولان و دست‌اندركاران بهداشتي به اين مسأله توجه بيشتري داشته باشند.