ارزيابي شاخص پراكنش حساسيت زايي گونه اي نانو ذرات شيميايي Fe3O4-NPs در سطوح مختلف زنجيره هاي غذايي محيط هاي آبي

در دهه هاي اخير، گسترش و توسعه كاربرد نانو ذرات اكسيد آهن مغناطيسي در حوزه هاي مختلف علوم، نگراني هاي زيست بوم شناسان را در ارتباط با امتيازات و مخاطرات بالقوه اين نانوذرات شيميايي و اثرات مهلك و چالش بر انگيز احتمالي آنها بر سلامت انسان و اكوسيستم را دو چندان ساخته است. در اين راستا در تحقيق حاضر ضمن معرفي رويكرد مدل سازي اكوسيستمي تاثيرات سميت نانوذرات در سطح پراكنش حساسيت زايي گونه اي (SSDs)، سميت زيستي و تفاوت ميزان حساسيت گونه اي نسبت به نانوذرات شيميايي اكسيد آهن مغناطيسي (مگنتيت يا Fe3O4)، در 5 گروه مختلف تاكسونوميك از زنجيره هاي غذايي آب شور و نيز در 4 گروه تاكسونوميك از آب هاي شيرين ارزيابي گرديد. مقايسه ميانگين غلظت حاد كشنده مياني  (ML(E)C50) و ميانگين مرگ و مير (MM) در هر دو گروه نشان داد كه SSDs نسبت به نانوذرات Fe3O4در زيستمندان آب شور (36/3%= MM  و  629/9mg/l = ML(E)C50) بيشتر از زيستمندان آب شيرين (8/33%=MM و  739/7mg/l =ML(E)C50) بوده و اختلاف بين گروه ها معني دار است (P 0.05). در ميان 9 گروه مختلف تاكسونوميك بيشيرين ميزان حساسيت به نانوذرات مگنتيت در ميكروجلبك كلرا (50%=M و 130mg.Fe3O4/l =L(E)C50) و پس از آن سختپوست بارناكل (70% M=  و mg Fe3O4/l 5/263L(E)C50 =) مشاهده شد. نظر به اينكه در تمامي گروه هاي تاكسونوميك حساسيت به نانوذرات Fe3O4 نسبتاً پايين بوده اين نانوماده مي تواند جز مواد غير سمي دسته بندي گردد.