تاثير يك دوره برنامه‌ي تمريني منتخب بر تعادل ايستا و پوياي كودكان ناشنوا

مقدمه  باتوجه به اينكه مشكل اصلي كودكان با آسيب شنوايي، كاستي‌هاي زباني و ارتباط است اما در مطالعات مختلف، به نقص تعادلي معلولين شنوايي در مقايسه با افراد طبيعي اشاره شـده اسـت. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير يك دوره برنامه‌ي تمريني منتخب بر تعادل كودكان مبتلا به اختلال شنوايي مي‌باشد. روش كار  تعداد 20 پسر ناشنواي 8 تا 14 ساله در اين مطالعه وارد شدند و پس از گرفتن آزمون تعادل ايستا و پويا به عنوان پيش آزمون، به صورتي تصادفي به دو گروه مداخله و شاهد تقسيم شدند. گروه مداخله در يك دوره تمرين منتخب كه شامل 10 تا 12 جلسه تمريني بود شركت كردند. گروه كنترل در اين مدت به فعاليت روزمره خود پرداختند. در هر دو مرحله‌ي پيش آزمون و پس آزمون جهت ارزيابي تعادل ايستا از آزمون تعادل لك لك و جهت ارزيابي تعادل پويا و عملكرد تعادلي افراد از آزمون برونينكز ـ اوزرتسكي استفاده شد و در پايان نتايج در دو گروه مقايسه شد. به منظور بررسي توزيع طبيعي داده هاي تحقيق از آزمون شاپيرو ويلك و براي آزمون فرضيه تحقيق از آزمون تي مستقل و تي همبسته با استفاده از نرم افزارSpss (نسخه21) استفاده شد.   نتايج  ميانگين سن بيماران در گروه شاهد 1.66 ± 10.9 سال و در گروه مداخله 1.54 ± 10.2 سال بود. نمره آزمون لك لك در پس آزمون نسبت به پيش آزمون در گروه شاهد 21.03 ± 9.03 و در گروه مداخله 29 ± 26.66 واحد افزايش يافت (0.137=p). نمره آزمون عملكرد تعادلي تبحر حركتي برونينكز ـ اوزرتسكي نيز در گروه شاهد 20.11 ± 8.65 كاهش و در گروه مداخله 23.94 ± 13.99 واحد افزايش يافت (0.034=p). نتيجه گيري  اين مطالعه نشان داد كه يك دوره برنامه‌ي تمرين منتخب تعادلي مي تواند موجب ارتقاء عملكرد تعادلي پويا و ايستا در كودكان ناشنوا شود. بنابراين پيشنهاد مي شود اين برنامه‌هاي تمريني در برنامه ي توانبخشي اين كودكان گنجانده شود.