بررسي ميزان آگاهي و آشنائي دستياران تخصصي پزشكي با احياء قلبي ريوي

مقدمه كيفيت انجام احياء قلبي ريوي بر ميزان موفقيت آن و زنده ماندن بيمار تاثير مي گذارد. بر اساس مطالعات متعدد مشخص شده است كه سطح دانش پزشكان در زمينه احياء بسيار پائين بوده ودر كشور ما اطلاعات دقيقي در اين مورد وجود ندارد. بنابراين، مطالعه اي به منظور آگاهي از سطح دانش پايه دستياران جديدالورود دانشگاه علوم پزشكي مشهد در زمينه انجام احياءطراحي گرديد. اين مطالعه دستياران جديدالورود دانشگاه علوم پزشكي مشهد به صورت مقطعي در شهريورماه 1394 جهت گذراندن دوره آموزش احياء شركت كردند. آزموني با۲۰ سؤال استاندارد تأييد شده توسط انجمن قلب آمريكابه صورت پره تست به عمل آمد و نمره ۰ تا ۲۰ به عنوان سطح دانش پايه در نظر گرفته شد. سپس دوره آموزشي برگزار شد، و آزمون ديگري به عنوان پست تست به عمل آمد. نتايج ۱۳۶ نفر در مطالعه شركت داشتند كه ميانگين سني آنها ۸۲/۴±۲۴/۳۱ سال بود. از اين تعداد ۱/۴۴ % مرد و ۹/۵۵ % زن بودند. ميانگين نمره پره تست و پست تست به ترتيب  ۴/۳ ±۲۴/۱۰ و ۹/۲ ± ۳۵/۱۳ بود كه اختلاف آن ها از نظر آماري معني دار بوده (0.000=p) و آموزش باعث 30% بهبود در دانش شد. جنسيت و نوع رشته تخصصي بر روي نمرات پره تست و پست تست تأثير معني داري نداشت. نتيجه گيري اين مطالعه نشان داد كه سطح دانش و آگاهي دستياران در مورد احياء قلبي ريوي قابل قبول نبوده و لازم است دوره هاي مناسب آموزشي براي بهبود دانش و مهارت با فواصل زماني مناسب برگزار شود.