تجديد نظر در محدوده مرجع آمينوترانسفرازها

مقدمه  آمينوترانسفرازها به عنوان ماركرهاي سرمي ارزان و قابل دسترس كه مي توانند آسيب به سلول هاي كبدي را در مراحل اوليه نمايان كنند، آزمون هايي بسيار كاربردي هستند. چنان كه علاوه بر استفاده اين آنزيم ها در تشخيص اوليه بيماري هاي كبدي، ارتباط آن ها با بيماري هاي رو به گسترش، نظير سندرم متابوليك و بيماري هاي قلبي عروقي مد نظر قرار گرفته است. اين شاخص ها، نخستين بار حدود 60 سال قبل به عنوان شاخصي براي آسيب هاي كبدي مطرح شدند ولي گسترش كاربرد آن ها در دهه 1980 ميلادي و براي تشخيص هپاتيت غيرA و غيرB (هپاتيت C) اتفاق افتاد. در اواخر قرن بيستم اصلاح محدوده مرجع آمينوترانسفرازها با استفاده از گروه هاي بزرگي از اهداكنندگان خون مد نظر قرار گرفت و نتايج متفاوتي حاصل شد. در سال هاي اخير نتايج اين مطالعات به اين دليل كه حاصل بررسي گروه هاي خاصي از جامعه بودند مورد ترديد قرار گرفته است و پژوهش هاي گسترده اي بر روي جمعيت هاي عمومي مناطق مختلف جهان آغاز شده است. با اين حال در مطالعات مختلف نتايج متفاوتي به دست آمده است و اين مسئله لزوم انجام مطالعات بومي در نژادهاي مختلف و بر پايه جمعيت ها را بيان مي كند. متاسفانه تا كنون در ايران علي رغم شيوع روز افزون بيماري هاي قلبي عروقي و سندرم متابوليك، پژوهشي بر روي محدوده مرجع آمينوترانسفرازها كه هم قابليت تعميم به سطح جامعه را داشته باشد و هم در آن عوامل مخدوشگر در سطح سرمي اين آنزيم ها مورد توجه واقع شده باشد، انجام نشده است. لذا انجام مطالعه اي با اين خصوصيات در مورد محدوده مرجع اين شاخص ها پيشنهاد مي گردد.