بررسي عوامل موثر بر از كار افتادن زودرس فيستولهاي شرياني وريدي در بيماران كمتر از 20 سال

مقدمه كودكان مبتلا به بيماري كليوي مرحله انتهايي كه كانديد دياليز مزمن مي شوند. برخي از آن‎ها نيازمند دياليز خوني هستند،كه يكي از راه‎هاي آن ايجاد فيستول شرياني وريدي از طريق جراحي در اندام است. تا پس از بالغ شدن فيستول و مناسب بودن آن براي سوزن زدن، دياليز از اين فيستول‎ها انجام شود. در عين حال احتمال از كار افتادن فيستول قبل از بالغ شدن نيز وجود دارد.  روش كار در اين مطالعه بيماران كمتر از 20 سال كه توسط نفرولوژيست جهت تعبيه فيستول شرياني وريدي براي همودياليز ارجاع شده بودند، وارد شده، كه از نظر سن، جنس، وزن، فشارخون، قطر عروق مورد استفاده، محل تعبيه فيستول، نوع آناستوموز و دشواري عمل توسط يك جراح واحد بررسي شدند. نتايج در اين مطالعه 30 بيمار وارد شدند كه ميانگين سن بيماران  4.6 ±13.3 سال بود. 17 مورد (56.7 %) در      انفيه دان تشريحي، 12 مورد(40%) در چين آرنج، و 1 نفر(3.3 %) در ساعد تعبيعه شده است. 1 نفر انتها به كنار و بقيه موارد به صورت كنار به كنار  آناستوموز شدند. 4 مورد (13.3 %) از كار افتادن زودرس وجود داشت. دشواري عمل در موارد از كار افتادن زودرس فيستول كه توسط جراح ذكر مي شود معني‎دار بوده است (0.0939=p). نتيجه گيري در اين مطالعه دشواري عمل در از كار افتادن زودرس فيستول موثر بوده است. و سن، جنس، وزن، محل عمل، قطر عروق و استفاده از بزرگنمايي در از كار افتادن زودرس فيستول شرياني وريدي موثر نبوده است. كه نياز به مطالعات ديگري با تعداد بيماران بيشتر است.