ميزان موفقيت احياي قلبيريوي و ارتباط آن با شيفت كاري پرسنل در اورژانس و بخش‌ها

مقدمه عمليات احياي قلبي -ريوي مداخله اي فوري درجلوگيري از مرگ يا به تعويق انداختن آن در فردي است كه به طور ناگهاني دچار ايست قلبي-ريوي شده است. حاضر مطالعه به منظور بررسي ميزان موفقيت احياي قلبيريوي و ارتباط آن با شيفت كاري پرسنل در اورژانس و بخش ها انجام شد.  روش كار در اين مطالعه تحليلي-مقطعي از مهر تا اسفند 1395 تعداد 199 نفر از بيماراني كه در اورژانس و بخش ها ي بيمارستان هاي علي بن ابيطالب(ع) و خاتم الأنبياء(ص) زاهدان دچار ايست قلبيريوي شدند و تحت احياي قلبيريوي قرار گرفتند، به روش دردسترس مورد بررسي قرار گرفتند.سپس اطلاعات بيمار توسط چك ليست محقق ساخته و با استفاده از پرونده باليني جمع آوري،و جهت تجزيه و تحليل وارد نرم افزار SPSS شد. آناليز داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي كايدو و آزمون تي انجام شد. نتايج نتيجه 36.7% از موارد احياي قلبيريوي انجام شده موفقيت آميز بود. بر اساس يافته ها ميانگين سن بيماران 43.6 سال بود. همچنين 50.3% از افراد مورد مطالعه مرد بودند. 41.2% از موارد احياي قلبيريوي در شيفت صبح اتفاق افتاد كه رابطه معني داري با نتيجهاحياي قلبيريوي نداشت (0.72=p). همچنين 28.6% از كل بيماران قبل از احياي قلبيريوي اينتوبه بودند كه 69.9% از افراديكه احياي قلبيريوي ناموفق داشتند قبل از انجام احيا اينتوبه نبودند. نتيجه گيري نتايج اين مطالعه نشان دادميزان موفقيتاحياي قلبيريوي تاحدودي بالاتر از ساير مطالعات انجام شده در ايران مي باشد؛ باوجود اينكه انتظار مي رفت وضعيت اينتوبيشن بيمار پيش از احياي قلبيريوي و فاصله زماني ايست قلبيريوي تا شروع احياي قلبيريوي نقش مهمي در نتيجه ي احياي قلبيريوي داشته باشند اما رابطه معني داري بين آنها مشاهده نشد كه احتمال مي رود به علت عدم ثبت دقيق اطلاعات موجود در پرونده ها باشد؛پيشنهاد مي شود مسئولين ذيربط به منظور ثبت دقيق اطلاعات توسط پرسنل محترم بيمارستان‎ها براي استفاده در پژوهش هاي بعدي، تدابير لازم را بيانديشند.