ارزش باليني فلوروكوئينون‌ها در درمان سل ريوي و سويه هاي مقاومMDR-TB

مقدمه بيماري سل يكي از معضلات مهم بهداشتي و يكي از كشنده ترين بيماري هاي عفوني در بسياري از كشورهاي در حال توسعه مي باشد كه به واسطه باسيل مايكوباكتريوم توبركلوزيس ايجاد شده كه براي درمان آن از آنتي بيوتيك هاي ايزونيازيد، ريفامپين، پيرازيناميد و اتامبوتول استفاده مي شود، با توجه به كاهش فعاليت اين آنتي بيوتيك ها و بروز مقاومت نسبت به آنها و افزايش سويه هاي MDR در سراسر جهان، نياز به بررسي آنتي بيوتيك هاي خط دوم درمان سل مانند فلوروكوئينون ها  و درمان هاي جايگزين احساس مي شود. فلوروكوئينون ها به دليل خواص فارماكوكنتيك و فارماكوديناميك بالاتر، فعاليت گسترده و قوي بر عليه مايكوباكتريوم توبركلوزيس و عوارض جانبي و سميت كمتر مورد توجه هستند و در حال حاضر جهت درمان سل حساس به دارو مورد تاييد سازمان بهداشت جهاني مي باشند و استفاده از آن ها باعث كوتاه شدن طول درمان و بهبود نتايج مي شود. روش كار  در مطالعه حاضر با مرور 170 مقاله به بررسي اثرات فلوروكوئينون ها در درمان سل ريوي و MDR-TB پرداخته شد. نتايج  فلوروكوئينون ها تازه ترين كلاس و قوي ترين داروي مورد استفاده در خط دوم درمان بيماري سل مي باشند، كه علاوه بر موثر بودن در درمان MDR-TB، جايگزين مناسبي براي آنتي بيوتيك هاي خط اول در رژيم استاندارد محسوب مي شوند. اين گروه آنتي بيوتيكي شامل سيپروفلوكساسين، افلوكساسين، گاتي فلوكساسين، لوفلوكساسين، موكسي فلوكساسين و... مي باشد، كه از ميان آنها موكسي فلوكساسين و لوفلوكساسين بيشترين فعاليت را داشته وفعاليت بالاتري نسبت به افلوكساسين دارند اما افلوكساسين ايمني بالاتري دارد همچنين اسپارافلوكساسين نسبت به افلوكساسين و سيپروفلوكساسين فعالتر است و مقاومت آن نسبت به آنها كمتر مي باشد. نتيجه گيري  فلوروكوئينون ها، به عنوان آنتي بيوتيكي مناسب در درمان MDR-TB و همچنين جايگزين مناسبي براي آنتي بيوتيك هاي خط اول در رژيم استاندارد محسوب مي شوند.