اثر تمرينات بازتواني قلبي به همراه كوآنزيم كيوتن بر ظرفيت عملكردي و كسرتخليه در بيماران با نارسايي قلبي مزمن

مقدمه نارسايي قلبي از شايع ترين و بحث انگيزترين مسايل پزشكي است كه عليرغم درمان هاي موجود با ميزان بالايي از بيماري ها و مرگ ومير همراه است. هدف اين تحقيق، بررسي اثرات بازتواني قلبي و كوآنزيم كيوتن بر ظرفيت عملكردي  و كسرتخليه در بيماران با نارسايي قلبي مزمن بود. روش كار در اين مطالعه، 40 بيمار داوطلب به طور تصادفي در چهار گروه بازتواني، كوآنزيم كيوتن، بازتواني+ كوآنزيم كيوتن و كنترل قرارگرفتند. هر گروه شامل 10 نفر بود. گروه بازتواني تمرينات را سه بار در هفته، هر جلسه بين 25 تا 45 دقيقه، با شدت 60 تا 80 درصد حداكثر ضربان قلب انجام دادند. گروه دوم كوآنزيم كيوتن 100 ميلي گرمي را روزانه دو بار و گروه سوم علاوه بر تمرين، كوآنزيم كيوتن را مصرف كردند. قبل و بعد از 8 هفته مداخله، جهت تعيين ظرفيت عملكردي بيماران (METs)، تست ورزش و براي تعيين درصد كسرتخليه (EF)اكوكارديوگرافي انجام شد. نتايج بر اساس آزمون تي زوجي افزايش معني داري در ميزان METs و EF در سه گروه مداخله مشاهده گرديد (05/ 0˂p). اين افزايش در گروه كنترل معني دار نبود. تحليل كواريانس نشان داد كه ميزان METs و EF در گروه بازتواني و بازتواني به همراه كوآنزيم كيوتن در مقايسه با گروه كوآنزيم كيوتن افزايش معني دار داشت. ميزان METs و EFدر سه گروه مداخله در مقايسه با كنترل تفاوت معني داري داشتند (05/ 0˂p). نتيجه گيري انجام بازتواني و مصرف كوآنزيم كيوتن، به ويژه توام كردن آن دو منجر به افزايش ظرفيت عملكردي و كسرتخليه شد كه مي تواند موجب بهبود نارسايي قلبي بيماران شود.