نگرشي نوين در تبيين ضرورت عقلي عمل به دستورات شرعي با تأكيد بر آيات و روايات

يكي از ويژگي هاي بارز خردمندان در آيات قرآن كريم و روايات اسلامي، «اطاعت الهي» و عمل به دستورات شرع است. اين مساله از اوصاف جزئي و متعددي كه براي عاقلان در اين متون ذكر شده اند نيز قابل استفاده است. هر چند پاره اي از اين دستورات با عقل مستقل نيز قابل كشف هستند اما اكثريت قريب به اتفاق آنها نيز اينگونه نبوده و «عقل گريز» ارزيابي مي شوند. بر همين اساس ضرورت دارد تا عاقلانه بودن اطاعت در قبال اين دستورات تشريح گردد. نوشتار پيش رو اين مساله را مد نظر قرار داده است و با روش تحليلي – توصيفي در آيات و روايات جستجو نموده و توانسته است سه پاسخ نوين براي آن استنباط نمايند. «آيه بودن دستورات شرع» و حكايت آنها از مقصودي فراتر، «علمي بودن آنها» و تكيه اين دستورات بر عنصر يقين و در نهايت «منجز بودن آنها» و دفع ضرر محتمل از طريق عمل به آنها، سه دليلي هستند كه در اين نوشتار به تفصيل تبيين گرديده‌اند.