ارزيابي تاثير پنتوكسي فيلين در كاهش پروتئينوري بيماران مبتلا به نفروپاتي ديابتي تحت درمان باACEI يا ARB

زمينه و هدف: ديابت شيرين شامل گروهي از اختلالات متابوليك شايع است كه وجه مشترك آنها در فنوتيپ هيپرگليسمي مي باشد. اختلالات تنظيم متابوليكي ناشي از ديابت شيرين سبب بروز تغييرات پاتوفيزيولوژيك ثانويه اي در اندامهاي متعدد بدن مانند نفروپاتي مي شود كه مشكلات فراواني را براي فرد مبتلا به ديابت و دستگاه بهداشتي جامعه به همراه مي آورند. در اين مطالعه تاثير پتنوكسي فيلين، يك داروي غيرانتخابي مهاركننده فسفودي استراز بر روي بيماران ديابتي براي كاهش پروتئين ادراري دفع شده مورد ارزيابي قرار ميگيرد. روش كار: 72 نفر در اين كارآزمايي باليني، از بيماراني كه در كلينيك غدد و نفرولوژي به دليل پروتئينوري ديابت نوع 2 مراجعه يا بستري شده اند انتخاب و به دو گروه تقسيم شدند. چك ليست هاي مربوطه، اعم از اطلاعات دموگرافيگ و... تكميل شدند. در گروه (A) از داروهاي مهاركننده آنزيم مبدل آنژيوتانسين يا بلوك كننده گيرنده آنژيوتانسين براي كاهش پروتئينوري تجويز شد. در گروه (B) نيز علاوه بر داروهاي مهاركننده آنزيم مبدل آنژيوتانسين يا بلوك كننده گيرنده آنژيوتانسين، پنتوكسي فيلين تجويز شد. در پايان كار نتايج حاصل در هر دو گروه از نظر كاهش بيشتر پروتئينوري مقايسه شد. يافته ها: اكثريت بيماران مورد مطالعه مرد بوده اند. ارتباط معني داري بين پروتئينوري (ميانگين دفع ادراري پروتئين 24 ساعته) و تاثير پنتوكسي فيلين در كاهش پروتئينوري بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 وجود داشت .تفاوت معنادار آماري در تغييرات فشار خون سيستوليك و دياستوليك و HbA1c بين دو گروه در ابتدا و پايان مطالعه، مشاهده نشد. نتيجه گيري: پنتوكسي فيلين ميتواند . به طور قابل توجهي پروتئينوري را كاهش دهد و ميزان دفع پروتئين در ادرار را بطور مستقل از كاهش فشار خون و يا كاهش بهبود كنترل متابوليك كاهش دهد.