اثر اينترفرون گاما بر بيان ژن‌هاي CD39 و CD73 در سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از ژله وارتون بند ناف انساني

زمينه و هدف: سلول هاي بنيادي مزانشيمي به عنوان سلول هاي با ايمونوژنيسيته پايين و تعديل كننده ايمني شناخته شده اند. مواجهه سلول هاي بنيادي مزانشيمي با اينترفرون گاما (IFN-γ) ممكن است ويژگي هاي تعديل كنندگي اين سلول ها را تحت تاثير قرار دهد. در مطالعه حاضر، ميزان بيان اكتونوكلئوتيدازهاي CD39 و CD73 توليدكننده آدنوزين به عنوان مهاركننده ايمني در سلول هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از ژله وارتون كشت شده در حضور و غياب IFN-γ بررسي شد. روش كار: در اين مطالعه تجربي، سلول هاي بنيادي مزانشيمي از ژله وارتون بندناف انسان استخراج، كشت و تكثير داده شدند. شناسايي فنوتيپ اين سلول ها از طريق آناليز فلوسايتومتري ماركرهاي سطحي آنها صورت گرفت. سپس سلول هاي بنيادي مزانشيمي كشت داده شده با اينترفرون گاما تيمار شدند. پس از گذشت 24 ساعت بيان CD39 و CD73 با استفاده از روش qPCR در سلول هاي كنترل و سلول هاي تيمار شده با IFN-γ بررسي شدند. يافته ها: آناليز فلوسايتومتري سلول هاي بنيادي با مورفولوژي شبيه سلول هاي فيبروبلاستي نشان‫دهنده بيان ماركرهاي سطحي CD105 و CD73 در اين سلول ها بود. داده هاي qPCR نشان داد كه بيان CD39 در مواجهه با IFN-γ نسبت به حالت بدون مواجهه به صورت معني داري افزايش يافته است، در حالي‫كه بعد از تيمار با IFN-γ در سطح بيان CD73 بين سلول هاي كنترل و سلول هاي تيمار شده تفاوت معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: نتايج نقش احتمالي اينترفرون گاما در ايجاد ظرفيت تعديل ايمني سلول هاي بنيادي مزانشيمي را نشان مي دهد كه ممكن است از طريق بيان ژن هاي هدف نمايان شود و اين مي بايست مورد مطالعه قرار گيرد.