اهميت اثرات استرس اكسيداتيو بر اسپرم از ديدگاه سلولي

ناباروري، به ويژه در دهه گذشته به عنوان يك مشكل جهاني در حال افزايش است. كه تقريبا 10-15 درصد از جمعيت سراسر جهان را تحت تاثير قرار داده است. منشاء انواع مختلف ناباروري متفاوت است. مطالعات حاكي از آن است كه گونه هاي فعال اكسيژن (ROS) در علل ناباروري، به ويژه ناباروري مردان دخيل هستند. اگرچه ROS براي عملكردهاي فيزيولوژيكي از جمله ظرفيت يابي، واكنش آكروزومي و اتصال اسپرم به تخمك ضروري مي‫باشد ولي سطح بيش از حد آن مي‫تواند يكي از علل اصلي عملكرد ناقص اسپرم باشد، كه نه تنها باعث نقص در سلامت DNA اسپرم مي شود بلكه به دليل اكسيدشدن پروتئين‫ها و مخصوصاً اسيدهاي چرب غشاء، لقاح را تحت تاثير قرار مي‫دهد. همچنين افزايش سطح استرس اكسيداتيو در اسپرم علاوه بر آنكه سرعت آسيب DNA اسپرم را تسهيل مي ‫نمايد، مي‫تواند منجر به فعال شدن مسيرهاي آپوپتوز و مرگ سلول گردد. لذا كيفيت مايع مني از لحاظ عملكردي كاهش مي‫يابد. از آنجا كه آسيب اكسيداتيو به DNA اسپرم با سقط جنين و اختلالات رشدي در فرزندان همراه است. يافتن راهكارهاي جديد شناخت بيولوژي اسپرم از ديدگاه سلولي ملكولي ضروري مي‫باشد. بنابراين بررسي و توجه بيشتر به مكانيسم هاي مختلف تاثير استرس اكسيداتيو بر اسپرم مي تواند باعث پيشرفت چشمگيري در زمينه اتيولوژي ناباروري مردان گردد.