نظم و امنيت در انديشه تمدني متفكران مسلمان

يـكي از مـهم‌ترين مـرزهاي ميان اسلام‌ و جاهليت‌، برقراري‌ امنيت و عبور از هرج ‌و مرج و جنگ داخلي و ايجاد جامعه‌اي بزرگ، متمدن و مـبتني بـر مسئوليت همگاني است. در‌ قـالب فلسفه‌ سياسي‌ يا‌ انديشه سياسي اسلامي، امنيت برپايه ارزش‌هاي‌ سياسي‏ـ اخلاقي مـركزي و نـاظر بر كرامت دنيوي و اخروي انسان مورد تحليل و داوري قرار‌ مي‌گيرد‌. در اين مقاله تحول برداشت از امنيت در غرب و سپس ديدگاه چند انديشمند مسلمان در اين زمينه مورد بررسي قرار خواهد گرفت.   در دوران ميانه به تدريج با حاكم شدن گفتمان‌هاي‌ بازسازي‌‏شده از سنت ديني بين مسلمانان، حكومت از مبناي واقعي خود در انديشه اسلامي كه‌ استواري‌ آن بر عدالت و اخلاق است، فاصله‌اي جدي‌ گرفت و تنها مبناي مشروعيت‌ حكومت‌، ضرورت دفع هرج ‌و مرج و برقراري نظم‌ بود. بعد‌ از‌ اين قدرت‌ مطلقه و مبتني بر تغلب، بر مبناي ضرورت گريز‌ از‌ هرج ‌و مرج توجيه مي‏شد. اين امر به ويژه در دوران موسوم به تاريخ ميانه به اوج خود رسيد.