بررسي رفتارهاي مراقبتي و عوامل تعيين كننده آن از ديدگاه پرستاران مراكز آموزشي-درماني شهر اردبيل در سال 1396

زمينه و هدف: شناخت درك پرستاران از رفتارهاي مراقبتي و تعيين عوامل موثر بر آن، قدم اول در اصلاح رفتارهاي نامناسب و ارتقاء كيفيت مراقبت پرستاري است. لذا اين مطالعه با هدف تعيين رفتارهاي مراقبتي و عوامل تعيين كننده آن از ديدگاه پرستاران مراكز آموزشي درماني شهر اردبيل انجام گرفت.روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي بود كه با مشاركت 450 نفر از پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني اردبيل در سال 1396 انجام شد. روش نمونه گيري، تصادفي طبقه اي بود. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سه قسمتي ويژگي هاي دموگرافيك، رفتارهاي مراقبتي ولف و همكاران و عوامل تعيين كننده رفتارهاي مراقبتي پرستاران صورت گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و تحليلي (من ويتني، كروسكال واليس، آنوا و تحليل رگرسيون چندمتغيري) در نرم افزار SPSS21 تحليل شدند.يافته ها: رفتارهاي مراقبتي پرستاران با ميانگين 0/64±5/27 در حد مطلوب قرار داشت. از ديدگاه پرستاران، بعد جسماني مراقبت (0/7±5/43) مهم‫تر از بعد رواني اجتماعي آن (17/6±5/0 ) بود (0/001=p). مهم ترين رفتارهاي مراقبتي از نظر پرستاران انجام امورات دارويي و درماني (5/58±0/64 ) و كم اهميت ترين رفتار شامل صدا كردن بيمار با نام مورد علاقه او (4/02±0/86) بود. ميانگين نمرات رفتارهاي مراقبتي در پرستاران زن (0/7±5/26) بيشتر از پرستاران مرد (4/97±0/54) بود (0/001=p). همچنين مهم ترين عامل تاثيرگذار در رفتارهاي مراقبتي پرستاران، احساس مسئوليت (1/01±4/49) و كم اهميت ترين عامل، مربوط به ويژگي هاي بيمار (1/1±3/50) عنوان شد.نتيجه گيري: يافته ها نشان داد رفتارهاي مراقبتي پرستاران در حد مطلوب بوده و بيشتر بر جنبه جسماني مراقبت متمركز بود. بنابراين لازم است جهت تأمين رضايت بيماران، پرستاران به هر دو بعد رفتارهاي مراقبتي (جسماني و رواني اجتماعي) توجه كافي داشته باشند. پيشنهاد مي‫شود در آموزش ضمن خدمت پرستاران به بعدرواني اجتماعي مراقبت نيز تاكيد گردد.