تاثير مداخله خانواده محور بر اساس برنامه كوئين بر دلبستگي كودكان پيش دبستاني

زمينه و هدف: پژوهش هاي اخير نشان دهنده اهميت سال هاي اوليه كودكي بر تحول آينده كودك است. دلبستگي بين مادر و كودك، سرآغاز تحول در بسياري از قلمروهاي شناختي و اجتماعي است. تهديد اين رابطه متقابل به تاثير منفي بر توانمندي كودك در برقراري رابطه با دنياي خارج منجر مي شود. اين پژوهش با هدف تعيين تاثير مداخله خانواده محور بر اساس برنامه كوئين بر دلبستگي كودكان پيش دبستاني انجام گرفت. روش كار: روش تحقيق در اين پژوهش، نيمه تجربي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي مادران داراي كودك پنج ساله در مهدهاي كودك منطقه 3 شهر تهران در سال تحصيلي 1397-1396 بودند. از بين آنها تعداد 80 نفر از مادران به شيوه نمونه گيري خوشه اي انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 40 نفري قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ميزان امنيت دلبستگي كودك كيوست (1987) بود. گروه آزمايش در 17 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش برنامه كوئين قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس با اندازه گيري مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه قبل از مداخله، بين دو گروه آزمايش و كنترل از نظر ميانگين نمرات دلبستگي تفاوت معناداري وجود نداشت، در حالي كه بعد از مداخله اختلاف معنا داري بين ميانگين نمرات دلبستگي در دو گروه، مشاهده گرديد (P 0.01). نتيجه گيري: اين مداخله تاثير معناداري بر دلبستگي كودكان پيش دبستاني داشت، بنابراين پيشنهاد مي شود مشاوران و درمان گران براي بهبود دلبستگي كودكان از روش خانواده محور بر اساس برنامه كوئين استفاده نمايند.