بررسي هيستولوژيك تروماي اكلوژن بر پالپ و پري اپيكال دندان مولر سگ : مطالعه حيواني

مقدمه: تماس هاي نامناسب اكلوزالي مي تواند اثرات مخربي بر سيستم دندانيفكي داشته باشد. به دليل اهميت تاثير تروماي ناشي از اكلوژن بر التهاب پالپ و تخريب پري اپيكال، بر آن شديم مطالعه اي حيواني در مورد تاثير تروما بر پالپ و پري اپيكال از طريق بررسي هيستولوژيك داشته باشيم. مواد و روش ها: اين تحقيق، به صورت تجربي از نوع مطالعه حيواني بود. بر روي دندان هاي مولر اول پايين 16 سگ (دو گروه تصادفي 8 تايي)، ترميم كامپوزيتي بلند 1.5 ميليمتري قرار داده شد. يك گروه از سگ هاي مورد آزمايش بعد از 48 ساعت و گروه ديگر بعد 30 روزپرفيوژن شدند و بررسي هيستولوژيك صورت گرفت. يافته ها: فراواني التهاب در پالپ تاجي، ريشه اي، پري اپيكال و PDL بعد از 48 ساعتدر مولرهاي بالا به ترتيب 25.0%، 37.5%، 12.5%، 12.5% و در مولرهاي پايين 37.5%، 50.0%، 25.0%، 12.5% بود. همچنين اين مقادير بعد از 30 روز در مولرهاي بالا به ترتيب 75.0%، 75.0%،  12.5%، 12.5% و در مولرهاي پايين 87.5%، 100.0%، 25.0% و 25.0% بود. التهاب پالپ و پري اپيكال در فاز 30 روز، بطور  معني داري بيشتر از 48 ساعت بود (0.001 P). التهاب پالپ ريشه اي بطور  معني داري بيشتر از پالپ تاجي بوده و التهاب در پري اپيكال پيشرفته تر از PDL بود (0.001 P). نتيجه گيري: بدنبال ايجاد تروماي اكلوژن در دندان هاي مولر سگ، التهاب پالپ و پري اپيكال در بازه زماني 30 روز، بيشتر از 48 ساعت بود. پديده آماس در دندان هاي پايين بيشتر و مزمن تر بود، اما بين شدت و نوع التهاب به دنبال تروماي حاد مزمن با موقعيت دندان، ارتباط  معني داري وجود نداشت.