تأثير روش پر كردن حفره دسترسي اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبه اي رستوريشن هاي ثابت متكي بر ايمپلنت

مقدمه: يكي از فاكتورهاي مهم در موفقيت ايمپلنت‏هاي دنداني تطابق لبه‏اي رستوريشن و اباتمنت است. هدف از اين مطالعه تأثير روش پركردن حفره دسترسي اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبه‏اي رستوريشن‏هاي ثابت متكي بر ايمپلنت بود. مواد و روش‏ها: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي، 40 عدد آنالوگ ايمپلنت با استفاده از سورويور درون بلوك‏هاي آكريلي قرار داده شدند. 40 عدد اباتمنت تيتانيومي دو تكه به طول 5.5 ميلي متر، به آنالوگ‏هاي ايمپلنت با تورك 35 نيوتن سانتي متر متصل گرديد. حفره دسترسي اباتمنت در 20 نمونه به طور كامل و در20 نمونه به طور ناقص، طوري كه فاصله سطح فوقاني سيليكون تا سطح اباتمنت 1 ميلي متر باشد به وسيله سيليكون  (اسپيدكس) پر شد. قبل از سمان نهايي روكش‏هاي ساخته شده روي اباتمنت‏ها، ميزان تطابق لبه‏اي تمامي نمونه‌ها، از چهار جهت بوسيله استريوميكروسكوپ اندازه‏گيري و ميانگين كلي ثبت گرديد. در هر يك از گروه‏هاي مورد مطالعه، 10 نمونه توسط سمان زينك اكسايد اوژنول‏دار و 10 نمونه توسط سمان زينك اكسايد بدون اوژنول سمان گرديد. سپس تطابق لبه‏اي در همان نقاط مجدداٌ اندازه‏گيري و ميانگين كلي ثبت گرديد. جهت آناليز آماري داده‏ها از آزمون ANOVA و ttest استفاده شد (0.05=α). يافته‏ ها: در تمام سطوح ، قبل از سمان كردن، ميانگين اختلاف لبه‏اي روكش و اباتمنت در دو گروه پر كردگي حفره دسترسي كامل و ناقص (0.05 P) با هم تفاوت معني‏دار نداشتند. بعد از سمان كردن، ميانگين اختلاف لبه‏اي روكش و اباتمنت در دو گروه پر كردگي حفره دسترسي كامل و ناقص (0.52=P) اختلاف معني‏دار نداشت، اما ميانگين اختلاف لبه‏اي در دو نوع سمان (0.02=P) اختلاف معني‏دار داشت به طوري كه ميانگين اختلاف لبه‏اي در سمان بدون اوژنول بيشتر از سمان اوژنول‏دار بود (0.03=P).  نتيجه گيري: روش پر كردن فضاي داخلي اباتمنت تاثيري در اختلاف لبه‏اي رستوريشن‏هاي ثابت متكي بر ايمپلنت نداشت ولي نوع سمان موثر بود.