بررسي ديناميكي اثر افزايش ارتفاع عمودي تاج روي تنش ايجاد شده در پيچ اباتمنت و استخوان اطراف ايمپلنت دنداني كوتاه در خلف منديبل به روش آناليز اجزاي محدود

مقدمه: ايمپلنت هاي كوتاه معمولا در خلف منديبل كه استخوان ناكافي است، كاربرد دارند. در اين موارد اغلب تاج كلينيكي براي هماهنگي با سطح اكلوزال، بلند ساخته مي‌شود. درنتيجه، طول بازوي‌ اهرم و تنش وارد بر مجموعه ايمپلنت و استخوان زياد شده كه مي‌تواند منجر به بروز مشكلات بيومكانيكي منجرگردد. هدف از اين مطالعه، بررسي ديناميكي اثر افزايش ارتفاع عمودي تاج بر حداكثر تنش در پيچ اباتمنت و استخوان اطراف ايمپلنت هاي كوتاه در ناحيه خلف منديبل به روش آناليز اجزاي محدود بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي تجربي آزمايشگاهي، استخوان تحليل يافته خلف منديبل، پره مولر دوم با سه طول تاج 8/8، 2/11 و 6/13 ميلي متر، دو ايمپلنت mm4 و mm8، دو اباتمنت و دو پيچ اباتمنت با استفاده از نرم افزار SolidWorks مدل سازي شد. براي بازسازي ديناميكي سفت كردن پيچ و وارد كردن نيروي خارجي با زاويه 8/75 درجه نسبت به سطح اكلوزال از نرم افزار Abaqus استفاده شد. مقادير استرس به پيچ، اباتمنت، فيكسچر و استخوان محاسبه شد. يافته ها: در هر دو ايمپلنت، با افزايش ارتفاع عمودي تاج، تنش پيچ كاهش و تنش اباتمنت و فيكسچر افزايش يافت. مقادير تنش پيچ در هر سه ارتفاع، براي ايمپلنت mm4 كمتر از mm8 بود. مقادير تنش اباتمنت و فيكسچر در هر سه ارتفاع، براي ايمپلنت mm4 بيشتر از mm8 بود. با افزايش ارتفاع عمودي تاج، تنش فشاري و كششي در استخوان اطراف هر دو ايمپلنت افزايش يافت كه مقادير اين تنش ها در ايمپلنت mm4 بيشتر از mm8 بود. نتيجه گيري: اگرچه افزايش ارتفاع عمودي تاج و نسبت طول تاج به ايمپلنت، تنش وارد بر پيچ اباتمنت را به عنوان ضعيف ترين عضو مجموعه ي ايمپلنت كاهش مي دهد اما ممكن است موجب افزايش احتمال شكست ناشي از خستگي در اباتمنت و فيكسچر و نيز تحليل استخوان اطراف گردد.