بررسي تاثير پخت هاي مكرر پرسلن بر مقاومت به كروژن و خصوصيات سطحي آلياژهاي بيس متال

مقدمه: با توجه به استفاده از آلياژ نيكلكروم در رستوريشن هاي PFM (Porcelain Fused to Metal)  و نياز به دماي بالا جهت پخت پرسلن، محتمل است ريزساختار آلياژ، مقاومت به كروژن و ميزان آزادسازي يون ها تغييركند.هدف اين مطالعه تعيين تاثير پخت هاي مكرر پرسلن بر مقاومت به كروژن و خصوصيات سطحي دو نوع آلياژ نيكلكروم بود. مواد و روش ها: از هريك از آلياژهاي نيكلكروم فاقد برليوم (Dam Cast) و حاوي برليوم (Super Cast) 24عدد ديسك تهيه و براساس دفعات پخت پرسلن به چهار زيرگروه اول (بدون پخت)، دوم (چهار پخت) ، سوم (چهار پخت و يك پخت اصلاحي) و چهارم (چهار پخت و دو پخت اصلاحي) تقسيم شد. با دستگاه پتانسيواستات الكتروشيميايي، مقاومت به كروژن اندازه گيري شد. نمونه ها 30 روز در بزاق مصنوعي فوزاياما با pH 5 و دماي°C 37 قرار گرفتند و با روش ICPAES آزادسازي يونها اندازه گيري شد. بررسي سطح با ميكروسكوپ نوري متالورژيك و الكتروني روبشي انجام گرديد.آناليز داده ها در نرم افزار SPSS با سطح معناداري 05/0 صورت گرفت. يافته ها: امپدانس دو آلياژ با افزايش تعداد پخت ها به صورت معناداري كاهش يافت. پخت هاي اصلاحي(زيرگروه سوم و چهارم) باعث كاهش معناداري در امپدانس و مقاومت به كروژن در آلياژSuper Cast نسبت به نمونه هاي پخت پرسلن گرديد اما در آلياژ Dam Cast  اين كاهش معنادار نبود. ميزان يون هاي آزاد شده در هر دو آلياژ با افزايش تعداد پخت به صورت معناداري افزايش يافت؛ اما ميان دو آلياژ تفاوت، معنادار نبود. غلظت يون هاي آزاد شده آلياژ Super Cast بيشتر از Dam Cast بود. با بررسي ميكروسكوپي، نواحي كروژن بيشتري در سطح آلياژ Super Cast مشاهده گرديد. نتيجه گيري: پخت هاي مكرر تاثير كمتري بر مقاومت به كروژن آلياژ فاقد برليوم Dam Cast نسبت به آلياژ داراي برليوم Super Cast داشته است.